Kongres Heart Rhythm Society

Doroczny Kongres Heart Rhythm Society, który odbywał się w dniach 4-7 maja 2011 w San Francisco należy do najważniejszych spotkań naukowych i edukacyjnych z zakresu elektrofizjologii klinicznej i leczenia przy użyciu urządzeń wszczepialnych (stymulatory serca, kardiowertery-defibrylatory serca).

Współczesna elektroterapia, to nie tylko leczenie już istniejących zaburzeń rytmu, ale także przeciwdziałanie skutkom powikłań w przypadku ich wystąpienia, w tym najpoważniejszego - nagłego zgonu sercowego. Duży nacisk kładzie się obecnie na wykorzystanie urządzeń wszczepialnych w terapii chorych z niewydolnością serca i obniżoną funkcją skurczową lewej komory serca. W tej grupie chorych istnieje duże ryzyko wystąpienia groźnych komorowych zaburzeń rytmu serca, które mogą doprowadzić do zgonu chorego w ciągu kilkudziesięciu sekund, a więc w czasie, w którym nie ma możliwości udzielenia kwalifikowanej pomocy medycznej.

Dodatkowo wszczepialne kardiowertery-defibrylatory serca wyposażone w opcję stymulacji resynchronizującej przynoszą obiektywne korzyści w wybranej grupie objawowych chorych z niewydolnością serca, obniżoną funkcją skurczową lewej komory i zaburzeniami przewodzenia śródkomorowego (pod postacią bloku lewej odnogi).

Poprawę kliniczną obserwuje się również w grupie pozostającej na optymalnym leczeniu farmakologicznym. Te dodatkowe efekty polegają na zmniejszeniu częstości hospitalizacji z powodu niewydolności serca i co jeszcze ważniejsze - zmniejszenia śmiertelności w porównaniu do grup chorych pozbawionych możliwości takiego leczenia. Teza ta została udowodniona ponad wszelką wątpliwość w licznych badaniach klinicznych.

W USA wszczepia się ponad 600 kardiowerterów-defibrylatorów na milion mieszkańców, w Polsce niespełna 140, w Niemczech już ponad 360. Mimo „dobrobytu” w USA podejmuje się akcje mające na celu uświadomienie społeczeństwu ryzyka związanego z niewydolnością serca i korzyści z leczenia tejże niewydolności przy użyciu wszczepialnych urządzeń.

W świetle tych doniesień duży niepokój wzbudza ciągłe wydłużanie czasu oczekiwania na wykonanie procedury wszczepiania kardiowerterów-defibrylatorów u polskich chorych z niewydolnością serca. Trudno jest odpowiedzieć na pytanie rodziny, dlaczego chory oczekując na wykonanie tej procedury zmarł przed jej wykonaniem, mimo że jej skuteczność w przeciwdziałaniu temu zgonowi jest udowodniona ponad wszelką wątpliwość. Tłumaczenie limitami procedur finansowanych przez NFZ nie przemawia do najbliższych zmarłego.

Spośród wielu innych zagadnień omawianych w trakcie Kongresu należy wspomnieć o ablacji migotania przedsionków. Ta metoda terapii zaczyna wchodzić w fazę masowego stosowania. Poszukuje się nowych technik diagnostycznych pozwalających na znalezienie podłoża tej arytmii, aby je zniszczyć technikami ablacyjnymi i co za tym idzie - zdecydowanie zwiększyć skuteczność zabiegu.

Ważnym wydarzeniem była publikacja zaleceń dotyczących diagnostyki genetycznej dziedzicznych, komorowych zaburzeń rytmu. Testy takie pozwolą, w rodzinach obciążonych chorobami prowadzącymi do występowania zagrażających życiu arytmii komorowych, na bardzo wczesne wykrycie zagrożenia u dzieci i objęcie ich specjalną opieką medyczną, jeszcze zanim pojawią się objawy kliniczne.

Istotnym elementem Spotkania były sesje poświęcone sposobom rozwiązywania problemów technicznych, pojawiających się w czasie wszczepiania urządzeń oraz zawierające wskazówki, w jaki sposób przeprowadzić te procedury, aby uzyskać ich największą skuteczność terapeutyczną.

Zaprezentowano wstępne wyniki kliniczne nowych rodzajów terapii i diagnostyki, w tym bezelektrodowych stymulatorów serca i wszczepialnych czujników ciśnienia, które pozwolą na przewidywanie pogorszenia wydolności serca, co pozwolić ma na wdrożenie skutecznego leczenia na długo zanim pojawią się objawy kliniczne zmuszające do leczenia w warunkach szpitalnych, co w konsekwencji może zapobiec hospitalizacji.