Leczenie Parkinsona: czy już wiadomo, dlaczego nieskuteczne?

Choroba Parkinsona to najbardziej powszechna choroba o podłożu neurologicznym, zaraz po chorobie Alzheimera. 1% osób powyżej 60 roku życia cierpi z jej powodu, i aż 4% z nas powyżej 80 roku życia. Jak dotąd, leczenie choroby Parkinsona polega jedynie na wstrzymaniu postępowania objawów, i to w bardzo ograniczonym czasie.

Jak zaczyna się przebieg choroby? Pierwsze objawy pojawiają się wówczas, gdy komórki nerwowe znajdujące się w prążkowiu (część kresomózgowia) obumierają i przestają produkować dopaminę. Prążkowie jest zaś odpowiedzialne za wykonywanie przez nas wszelkich ruchów, od chodzenia po mówienie.

Póki co, lekiem na Parkinsona jest prekursor dopaminy, który zostaje przekształcony w dopaminę w komórkach mózgowych.

Badania przybliżające nas do dokładnego poznania mechanizmu przeprowadził prof. neurobiologii Bernardo Sabatini z Harvard Medical School.

Nasz organizm funkcjonuje poprawnie, gdy poziom dopaminy jest zbalansowany; niepożądane są zarówno niedobór, jak również nadmiar. Jednak jak wskazuje prof. Sabatini, komórki śródmózgowia nie produkują tylko dopaminy, lecz także inny neuroprzekaźnik o nazwie GABA.

Nowo odkryta substancja - tak samo jak dopamina - jest odpowiedzialna za aktywność komórek nerowych. Tym samym jest to odpowiedź na pytanie, dlaczego leczenie polegające na regulacji samej tylko dopaminy jest niewystarczalne.

Badania potwierdzające istnienie GABA zostały na razie przeprowadzone na myszach. Następnym krokiem będzie sprawdzenie, czy ludzkie komórki nerwowe funkcjonują analogicznie.

By stwierdzić obecność neuroprzekaźnika GABA, naukowcy poszukują jego białkowych transporterów, czyli VGAT. Transporter przybiera formę pęcherzyków, które przenoszą z kolei GABA.

Jak się okazało jednak, białkowe transportery nie są ściśle przypisane do przenoszonych neuroprzekaźników. Transportery przenoszące dopaminę odpowiedzialne są także za inne przekaźniki, w tym GABA.

Stąd zaś wysunięto wniosek, że każda zewnętrzna regulacja poziomu dopaminy (która polega na ingerencji w jej transporter), wpływa także na funkcjonowanie GABA. Ten mechanizm leży u podłoża porażki dotychczasowych metod leczenia choroby Parkinsona.

Próbując teraz stworzyć nowe metody leczenia należy wziąć pod uwagę, że nie tylko dopamina odpowiada za funkcjonowanie ruchowe naszego organizmu. Powstaje pytanie, czy tylko zaburzenie balansu dopaminy powoduje schorzenie. Być może impuls do rozwoju choroby powoduje zachwianie równowagi nowo odkrytego GABA oraz innych substancji, takich jak serotonina lub noradrenalina.