Miłośnicy tatuażu zagrożeni wirusowym zapaleniem wątroby typu C

Jeżeli planujesz zrobić sobie tatuaż, upewnij się, że idziesz do profesjonalisty, a nie do przyjaciela, przestrzega nowy raport przedstawiony przez amerykańskie centra kontroli i prewencji chorób CDC (Centers for Disease Control and Prevention). Przeprowadzając analizy kilkudziesięciu badań z przeszłości, naukowcy z centrów CDC stwierdzili, że tatuaże zrobione przez nie-zawodowców zdają się wiązać z ryzykiem choroby wątroby, czyli wirusowego zapalenia wątroby typu C.

Obejmuje to zarówno tatuaże zrobione przez przyjaciół albo krewnych, jak również te, zrobione w więzieniu. Z drugiej strony, nie ma dowodów na to, że tatuaże robione przez profesjonalistów wiążą się z ryzykiem wirusowego zapalenia wątroby typu C.

Wirusem typu C można się zarazić przez kontakt ze skażoną krwią. W Stanach Zjednoczonych, dochodzi do 18 000 infekcji każdego roku, a większość z nich zdarza się, kiedy ludzie podają sobie heroinę i tego typu narkotyki dożylnie, dzieląc się z innymi igłami albo strzykawkami.

Ale w prawie 20% przypadków ostrego wirusowego zapalenia wątroby typu C osoba zarażona nie znała czynników ryzyka, mówi doktor Rania A. Tohme, epidemiolog z Centers for Disease Control and Prevention, która przeprowadziła najnowsze badanie.

Biorąc pod uwagę ten fakt, a także coraz większą popularność tatuażu, trzeba się zastanowić, czy tego typu sztuka zdobienia ciała nie powinna być rozważana jako czynnik ryzyka wirusowego zapalenia wątroby typu C. W oparciu o te odkrycia, można powiedzieć, że ludzie powinni się wystrzegać nieprofesjonalnych tatuażystów, wyjaśnia doktor Rania A. Tohme. 

Tatuaże i piercing mogą przenieść WZW typu C oraz inne infekcje, jeżeli są wykonywane w warunkach niesterylnych, dodaje jeszcze specjalistka. Ludzie nie powinni mieć robionych tatuaży przez rodzinę albo innych, którzy nie są specjalnie wyszkolonymi profesjonalistami.

Odkrycia te zostały opublikowane w Clinical Infectious Diseases i zostały oparte na zbiorze badań, które były przeprowadzane przez różnych naukowców, poczynając od 1994 roku. Generalnie, ludzie, którzy mieli tatuaż zrobiony nie przez profesjonalistę, mierzyli się z ryzykiem infekcji wirusowego zapalenia wątroby typu C dwa – cztery razy większym niż przeciętna.

Tatuaże robione w więzieniu to wyjątkowy przedmiot do niepokoju, jak pisze zespół naukowców, którymi kierowała doktor Rania A. Tohme, ponieważ tatuaże w więzieniach są sprawą bardzo powszechną. W związku z tym, wielu więźniów naraża się na infekcje, tym bardziej że wielu z osadzonych dotyczą również inne czynniki ryzyka WZW C. A epidemie tej infekcji są związane z tatuowaniem się pośród więźniów.

Ale, jak do tej pory, żadna epidemia wirusowego zapalenia wątroby typu C w Stanach Zjednoczonych nie została związana z profesjonalnymi tatuażystami.

Jednak, nawet jeżeli udajesz się do profesjonalnego gabinetu tatuażu, jest kilka środków ostrożności, które możesz wziąć pod uwagę, zaleca doktor Rania A. Tohme.

Przede wszystkim, upewnij się, że tatuażysta używa sterylnego wyposażenia, włączając w to jednorazowe igły, a także tusz, który nie był używany do tatuowania innej osoby. Takie narzędzia jak igły do piercingu, igły do tatuażu oraz brzytywy powinny być używane tylko na jednej osobie, a następnie wyrzucane do śmieci. Recykling igieł i brzytw to bardzo zły pomysł. Nie jest to bezpieczne, podkreśla doktor Rania A. Tohme.

W Stanach Zjednoczonych, liczba nowych przypadków infekcji wirusowego zapalenia wątroby typu C bardzo ostro spada od lat osiemdziesiątych XX wieku, jak podają centra Centers for Disease Control and Prevention. Ale przewlekłe infekcje WZW C pozostają w dalszym ciągu poważnym problemem zdrowia publicznego, jak stwierdzają eksperci z CDC.

Około 75% - 85% ludzi zarażonych wirusem C rozwija przewlekłą infekcję, która w ostatecznym rozrachunku może doprowadzić do bardzo ciężkiej choroby wątroby, na przykład do marskości oraz do nowotworu tego narządu.

Ocenia się, że około 3 200 000 Amerykanów cierpi z powodu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C, a około połowa z nich nawet o tym nie wie. Dzieje się tak, ponieważ początkowa infekcja najczęściej przebiega bezobjawowo.

Istnieją leki przeciwko chronicznemu wirusowemu zapaleniu wątroby typu C, ale nie są one skuteczne u wszystkich pacjentów. Dodatkowo, wiążą się z nimi nieprzyjemne skutki uboczne, takie jak zmęczenie, mdłości, bóle głowy, problemy ze snem.