Nie nawidzę siebie

Cześć jestem załamana bo sama nie mogę już sobie z tym poradzić.już wiele lat borykam się z tą popieprzoną chorobą ale kiedyś wydawało mi się że nad nią panuję .Jednak teraz sądze że jest coraz gorzej..Często myślałam o samobójstwie jednak jestem tchórzem. Mam wspaniałego synka ale chyba nie daję mu wszystkiego co kiedyś mogłam dać.Mój charakter bardzo się zmienił jestem wybuchowa zamknięta w sobie i jedyną rzeczą o której myśle jest jedzenie.Wymiotuję bardzo często ale żeby z tym walczyć staram sie jeść dużo zdrowych rzeczy żeby o niej nie myśleć nie zawsze to działa bo i po tym mam chęć na wymioty kiedy czuję się za pełna.ostrzegam przed tą chorobą ale nie mogę dać żadnej rady bo sama dla siebie ich nie mam.Ja już nawet nie wiem kiedy to się zaczęło 10 lat temu a może nie....

próbowałaś o tym rozmawiać? z bliską osobą? z lekarzem?