Jak podaje najświeższy raport Igas, Francuski System Zdrowotny ma problemy z przystosowaniem się do choroby, która przez dłuższy czas przebiega bezobjawowo. We Francji, aktualnie leczy się około 3 000 000 chorych, co oznacza, że cukrzyca znajduje się na pierwszym miejscu pośród przewlekłych chorób w tym kraju, przed nowotworami i chorobami sercowo-naczyniowymi. Koszt jej leczenia rośnie o 1 mld euro rocznie, a w 2012 roku ma wynosić już 13 miliardów.
Jak donosi ostatni raport Igas (Inspection Générale des Affaires Sociales, Generalna Inspekcja Spraw Społecznych), wykrywanie, nadzór oraz leczenie tej metabolicznej choroby, której komplikacje zagrażają ludzkiemu życiu, nie jest najlepsze. Co więcej stanowi to poważny problem, ponieważ zachorowalność na cukrzycę nie przestaje wzrastać, głównie z powodu starzenia się populacji oraz wzrostu poziomu otyłości.
Niewłaściwy nadzór nad pacjentami
Leczenie cukrzycy typu 2 należy przede wszystkim do lekarzy ogólnych, których zadaniem jest nie tylko jak najwcześniejsze wykrycie pojawiających się komplikacji, ale także zapewnienie odpowiednich leków, a także poinstruowanie pacjenta odnośnie reguł odżywiania oraz higieny życia, które mogą spowolnić rozwój choroby.
Francuski System Opieki Zdrowotnej, skupiający się na patologiach, jest źle przystosowany do takiego długoterminowego nadzoru.
Inspekcja Generalna przywołuje w raporcie wiele słabych punktów, wśród których wymienia między innymi niewystarczające wyszkolenie lekarzy oraz brak aktywnego nadzoru nad chorymi.
Konsekwencje? Mimo wysiłków podjętych w ostatnich latach, ciężkość oraz częstotliwość komplikacji w ogóle się nie zmniejsza, stwierdzają Gilles Lecoq, Daniele Jourdain-Menninger oraz Annick Morel, współautorzy raportu.
Zobacz również:
Nierówności społeczne i geograficzne
Cukrzyca dotyka przede wszystkim populacji najbardziej podatnych, tak więc północny wschód Francji koncentruje największe poziomy otyłości i cukrzycy, w porównianiu do regionów zachodnich tego kraju.
Mimo iż, władze zdrowotne podjęły działania prewencyjne, do tej pory nie udało im się namierzyć populacji z grup ryzyka.
Skuteczność i bezpieczeństwo leków antycukrzycowych
Francja jest jednym z największych konsumentów europejskich nowej generacji doustnych leków przeciwcukrzycowych. Środki te jednakże stanowią problem, jak stwierdza raport Igas, pod kątem jakości oraz bezpieczeństwa. Oznacza to, że wymagają one lepszego nadzoru ze strony władz sanitarnych, zanim w ogóle trafią na rynek.
Lekarze Gilles Lecoq, Daniele Jourdain-Menninger oraz Annick Morel podają przykład „afery z glitazonami”, które w ostatecznym rozrachunku zostały usunięte z rynku w latach 2010 – 2011, ponieważ jak się okazało, leki te wyrządzały więcej szkody niż pożytku.
Nowe leki przeciwdiabetyczne, które pokazały się w ciągu ostatniego dziesięciolecia, stanowią jeszcze 15% wszystkich leków przepisywanych chorym oraz blisko połowę wydatków ponoszonych przez system ubezpieczeń społecznych (poza insuliną).
Autorzy raportu podkreślają, że Francuskie Władze Zdrowotne powinny zastanowić się nad refundacją tych leków. Tym bardziej, że dawniejsze leki doustne, takie jak Biguanidy oraz Sulfamidy, udowodniły swoją skuteczność i są mniej kosztowne niż leki nowej generacji.
Wcześniejsze wykrywanie cukrzycy i otyłości
U francuskich nastolatków oraz dzieci wczesne wykrywanie otyłości wciąż nie jest zbyt powszechne. Tymczasem, Francuskie Władze Zdrowotne HAS (Haute Autorité de Santé) podkreślają już od dawna znaczenie tego typu praktyk.
Dodatkowo, raport Igas opłakuje „żałosny” poziom wykrywania cukrzycy typu 1 (insulinozależnej) u najmłodszych, podczas gdy choroba ta im wcześniej jest wykryta, tym łatwiejsza jest do kontrolowania.
Eksperci nawołują do rozpoznawania oznak tego typu cukrzycy, do jakich należą przede wszystkim: duże pragnienie, częsta potrzeba oddawania moczu, zmęczenie, utrata wagi, mdłości, wymioty oraz zapach acetonu w oddechu.
Komentarze do: Niepowodzenia w walce z cukrzycą