Szukaj

Nudności i wymioty

Podziel się
Komentarze1

Wystąpienie nudności jest związane ze wzrostem aktywności znajdującego się w rdzeniu przedłużonym ośrodka wymiotnego. Jeśli komórki receptorowe zlokalizowane w ścianach przewodu pokarmowego i w części układu nerwowego osiągną tzw. wartość progową pojawia się odruch wymiotny.

To nieprzyjemne uczucie często ostatecznie prowadzi do wymiotów, czyli gwałtownego wyrzutu treści pokarmowej z żołądka, przez przełyk i jamę ustną. Wyrzut ten możliwy jest dzięki silnemu skurczowi mięśni brzucha, przepony i klatki piersiowej. Wymioty są niejako odruchem obronnym organizmu przed zatruciem lub nadmiernym rozdęciem któregoś z odcinków przewodu pokarmowego. Wymioty i często towarzyszące im nudności są ważnym, ale niecharakterystycznym objawem chorobowym. Przyczyn ich wystąpienia może być wiele. Najczęściej wynikają one z zaburzeń żołądkowo-jelitowych. Zwykle wymiotom towarzyszy wówczas ból w nadbrzuszu, a w ostrych nieżytach także biegunka i gorączka. Nieżyt żołądka sugerują również wymioty występujące bezpośrednio po posiłku. U niemowląt wymioty często są rezultatem problemów związanych z karmieniem lub infekcjami żołądkowo-jelitowymi i układu moczowego. U dzieci natomiast obok wymiotów i nudności występuje na ogół gorączka, nieżyt żołądka i jelit lub zapalenie ucha środkowego.

Do innych możliwych przyczyn nudności i wymiotów zalicza się:
  • ciążę - najsilniejsze wymioty pojawiają się wcześnie rano w pierwszym trymestrze ciąży,
  • leki - jako działanie niepożądane cytostatyków, antybiotyków, inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny, niesteroidowych leków przeciwzapalnych, żelaza, opioidów, suplementów potasu, gumy nikotynowej, teofiliny i naparstnicy,
  • toksyny,
  • migrenowy ból głowy,
  • nadmierne spożycie alkoholu,
  • zaburzenia metaboliczne,
  • choroby układu pokarmowego, np. zapalenie wyrostka lub pęcherzyka żółciowego,
  • choroba lokomocyjna, związana z zaburzeniami błędnika,
  • czynniki psychiczne - bardzo silny stres, wywołujący odruch wymiotny widok lub zapach
Gdy wymioty są krótkotrwałe zwykle nie powodują poważnych skutków. Jeśli jednak trwają długo może dojść do odwodnienia organizmu i zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej. Wymioty powodują bowiem utratę wody i kwasu solnego wytwarzanego w żołądku.

Podstawowym elementem postępowania w nudnościach i wymiotach jest odpowiednia doustna suplementacja płynów i uzupełnianie ubytku elektrolitów. W tym celu można nabyć w aptekach saszetki, których zawartość należy rozpuścić w 200 ml wody. Na przykład:
  • Floridal o smaku bananowym - zawiera żywe kultury bakterii Lactobacillus rhamnosus GG (wspomagają odbudowę naturalnej mikroflory jelit), glukozę, chlorek sodu i potasu oraz cytrynian sodu;
  • Orsalit o smaku bananowym, malinowym, malinowo-cytrynowym lub bez dodatków smakowych –  zawiera glukozę, chlorki, cytrynian, sód i potas.
W nudnościach i wymiotach pomocne mogą być również następujące leki:


1. Cholinolityki

Hioscyna (skopolamina) – blokuje receptory dla acetylocholiny, wpływa depresyjnie na OUN, działa uspokajająco, spazmolitycznie i przeciwwymiotnie. Szczególnie skuteczna w hamowaniu wymiotów wywołanych chorobą lokomocyjną. Nie może być natomiast stosowana przez kobiety w ciąży. W trakcie leczenia hioscyną może wystąpić zatrzymanie moczu, suchość błon śluzowych, zmniejszenie wydzielania potu, zaparcie, refluks żołądkowo-jelitowy i tachykardia. W czasie terapii nie można też prowadzić pojazdów i spożywać alkoholu.
Dawkowanie: 20 mg 4 razy na dobę, dzieci (6-12 r.ż.) 10 mg 3 razy na dobę.
Przykłady preparatów: Buscopan (tabletki, 10 mg), Scopolan (drażetki i czopki, 10 mg).

2. Leki przeciwhistaminowe

Dimenhydrynat - jest lekiem przeciwhistaminowym I generacji. Działa uspokajająco, depresyjnie na odruchy błędnikowe i ośrodek wymiotny oraz rozkurczająco na mięśnie gładkie. Stosowany w chorobie lokomocyjnej oraz wymiotach i nudnościach innego pochodzenia. Preparaty dimenhydratu nie są wskazane w wymiotach ciążowych, zwłaszcza w trzecim trymestrze, ze względu na ryzyko bradykardii płodu. W czasie leczenia mogą wystąpić zawroty głowy, osłabienie i zaburzenia koncentracji. Z tego też względu nie należy w trakcie stosowania dimenhydranatu prowadzić pojazdów mechanicznych.


Dawkowanie: 50-100 mg co 4-6 godzin, maksymalnie 400 mg na dobę, dzieci (5-14 r.ż.) 50-100 mg co 6-8 godzin, maksymalnie 150 mg na dobę. Profilaktycznie przed podróżą (30 min.): dorośli 50-100 mg, dzieci 25-50 mg. Preparat: Aviomarin (tabletki, 50 mg).

3. Witaminy z grupy B ­(B1 i B6) - mogą zmniejszać wymioty u kobiet w ciąży. Najlepiej jest je dostarczać wraz z pokarmem. Do bogatych źródeł tych witamin należą: kapusta, kalafior, marchew i ziemniaki.

4. Leki homeopatyczne, np. Vertigoheel (tabletki, krople), Vomitusheel (krople).

5. Leki roślinne i suplementy diety

Przeciwwymiotnym działaniem charakteryzuje się liść mięty pieprzowej (Menthae piperitae folium) oraz kłącze imbiru (Zingiberis rhizoma). Pierwszy surowiec zmniejsza odruchy wymiotne dzięki działaniu uspokajającemu i przeciwskurczowemu w obrębie przewodu pokarmowego. Natomiast imbir lekarski działanie przeciwwymiotne zawdzięcza obecności fenyloalkanów (gingeroli i szogaoli).

Przykładowe preparaty: Lokomotiv (syrop, pastylki do ssania, drażetki - wyciąg z kłącza imbiru), Aviocar (pastylki do ssania – ekstrakt z imbiru i rumianku, olejek z mięty pieprzowej), Imotiv (tabletki - wyciąg z kłącza imbiru), Avioplant (kapsułki – sproszkowane kłącze imbiru).

W przypadku nudności i wymiotów bardzo ważną rolę odgrywa również dieta. Posiłki powinny być lekkie, a napoje chłodne (najlepiej woda). Jeść należy powoli, a po posiłkach powinno się unikać aktywności fizycznej.

W leczeniu wymiotów spowodowanych chorobą nowotworową, lekami cytostatycznymi czy migreną istnieje zwykle konieczność stosowania silniejszych leków, dostępnych wyłącznie na receptę. Podawane są między innymi: metoklopramid, antagoniści receptorów dopaminergicznych D2 (np. prochlorperazyna, haloperidol, prometazyna), antagoniści receptora 5-HT3 (ondansetron, tropisetron, granisetron, dolasetron), benzodiazepiny i deksametazon.

Na ogół nudności i wymioty ustępują same lub mogą być z powodzeniem leczone bez konsultacji lekarskiej. Wizyta u lekarza jest jednak konieczna w przypadku silnego bólu brzucha i podejrzenia ciąży. Niepokojący powinien być również brak skuteczności preparatów dostępnych bez recepty lub obecność w treści wymiocin krwi. Do lekarza należy się również udać jeśli wymioty występują u dziecka w wieku poniżej 1. roku życia. Niebezpieczne są też gwałtowne i nasilone wymioty. Mogą one bowiem prowadzić do powstania pęknięć błony śluzowej przełyku (zespół Mallory'ego-Weissa) lub pęknięcia jego ściany (zespół Boerhaavego). Pod wpływem kwasu solnego może dojść także do uszkodzenia szkliwa zębów, co często ma miejsce u osób chorych na bulimię. Powtarzające się wymioty mogą być ponadto przyczyną niedożywienia, wyniszczenia i przewlekłych zaburzeń metabolicznych.

Autor: Marta Grochowska
Źródła:
Rutter P.: Opieka farmaceutyczna. Elsevier Urban & Partner, 2006,
Matławska I. (red.): Farmakognozja. Akademia Medyczna im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, Wyd. 3. popr. i uzup., Poznań 2008.

Komentarze do: Nudności i wymioty (1)

agamm
agamm 14-03-2012 12:02

nawadnianie

1

tak czy inaczej chyba najważniejsze jednak nawadnianie-tak przynajmniej słyszy się w przypadku dzieci, żeby po pierwsze nawadniać a nie wstrzymywać. Ja od razu podaję orsalit z elektrolitami i ewentualnie smectę, u sibie... pokaż całość

OdpowiedzPokaż cały wątek (1)
Dodaj komentarzPokaż wszystkie komentarze