Objawy epilepsji
Epilepsja, nazywana inaczej padaczką jest chorobą o podłożu neurologicznym. Cierpi na nią około 50 milionów osób na całym świecie, a ponad 90% przypadków odnotowuje się w krajach rozwijających się. Pomimo znacznego rozwoju badań, wiedza społeczeństwa na temat epilepsji wciąż jest niewielka.
Czym tak właściwe jest epilepsja?
Epilepsja jest chorobą skladającą się z różnorakich zaburzeń neurologicznych. Elementem charakterystycznym są dla niej powracające napady, które powstają na skutek zmian czynności mózgu.
Ataki występują niekontrolowanie i nie można im zapobiec. Jednak jest wiele czynników, które mogą dodatkowo wywołać napad. Wśród nich wyróżnia się:
- silny stres,
- niedobór snu,
- zbyt duży wysiłek fizyczny,
- używki,
- zbyt długie przebywanie na słońcu.
U kobiet dodatkowo mogą to być zmiany hormonalne związane z miesiączką.
Choroba może towarzyszyć przez całe życie, bądź też jest tylko przejściową przypadłością. Może być kontrolowana, jednak nie leczy się jej za pomocą leków.
Dlaczego epilepsja?
Medycyna nie potrafi jednoznacznie określić co tak naprawdę jest przyczyną rozwoju choroby. Możliwych przyczyn jest wiele. Wśród nich najczęściej wymienia się:
- zaburzenia rozwoju w życiu płodowym spowodowane np. przyjmowaniem leków przez matkę,
- ciężkie urazy głowy, występujące najczęściej na skutek wypadków,
- choroby zapalne opon mózgowych i mózgu.
Jak przebiega napad padaczkowy?
Zobacz również:
Napad przeważnie trwa około trzech minut. Chory nagle traci przytomność, upada, a jego ciałem wstrząsają drgawki, często ma również ślinotok.
Nie wszystkie napady przebiegają identycznie. Niekiedy są one niemal niezauważalne. Następuje jedynie chwilowa utrata przytomności, chory staje się nieobecny, nie reaguje na pytania, może też wykonywać nietypowe ruchy kończynami.
Jak pomóc osobie chorej?
Padaczkę leczy się farmakologicznie bądź w trudnych przypadkach operacyjnie. Wybór metody leczenia jest zależny od typu choroby i jej przebiegu.
Leczenie farmakologiczne ma na celu ograniczenie napadów. Chorzy przyjmują leki przeciwdrgawkowe. Kuracja ta jest długotrwała – trwa przeważnie od kilku do nawet kilkunastu lat. Aby była skuteczna, przede wszystkim nie można w żadnym wypadku jej przerywać. Nagłe odstawienie leków, może spowodować groźny stan padaczkowy, dlatego też o odstawieniu leku decyduje tylko i wyłącznie lekarz.
Leczenie operacyjne stosuje się u pacjentów, którzy nie reagują na żadne środki farmakologiczne. W przypadku znanej lokalizacji ogniska padaczkowego, usuwa się owe zmiany. Zabieg stosuje się u chorych z ciężkimi postaciami często występujących napadów.
Co zrobić, gdy jest się świadkiem ataku padaczkowego?
Przede wszystkim nie można wpadać w panikę. Chory musi czuć spokój, nie można go niepotrzebnie denerwować. Musimy zapewnić mu bezpieczne miejsce, przed przystąpieniem do udzielenia pomocy.
Kładziemy go na boku, delikatnie podtrzymując mu głowę, aby nie doznał urazu podczas drgawek. Pamiętać należy również o sprawdzeniu drożności dróg oddechowych.
Zazwyczaj atak trwa ok. 3 minut. Należy przeczekać ten czas, aż do odzyskania świadomości przez chorego. Gdy napad trwa dłużej niż 7 minut lub gdy napady się powtarzają, bezzwłocznie należy wezwać pogotowie!
Z epilepsją można normalnie żyć!
Epilepsja utrudnia chorym życie, jednak można nauczyć się z nią żyć. Pacjenci mogą żyć normalnie: pracować, uczyć się, uprawiać sport, zakładać rodzinę. Oczywiście nie mogą wykonywać każdego zawodu, ale nie świadczy to o tym, iż są niezdolni do żadnej pracy.
Ważna jest profilaktyka! Chorzy przede wszystkim powinni unikać zajęć niebezpiecznych, które wiążą się z dużym stresem oraz powodują nadmierne napięcie emocjonalne.
Dobrze, aby prowadzili aktywny tryb życia, wysypiali się, unikali alkoholu oraz innych środków psychoaktywnych.
Komentarze do: Objawy epilepsji