Objawy lekomanii

Liczba osób, które nadużywają leki, stale rośnie. To dziś jedno z najpopularniejszych uzależnień! Nie wiele trzeba, żeby zostać lekomanem. Objawy często pozostają niewidoczne dla otoczenia, sprawdź jak rozpoznać, że mamy do czynienia z lekomanią.

Uzależnienie od leków charakteryzuje się okresowym lub stałym przymusem zażywania leku w celu uniknięcia nieprzyjaznych doznań związanych z jego brakiem. Niebezpieczeństwo polega na stopniowym nasilaniu się choroby. Przyjmowanie coraz większych dawek staje się konieczne, aby lek przynosił takie same efekty jak na początku.

Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) definiuje lekozależność jako: „stan psychiczny, a nieraz także fizyczny, spowodowany zażywaniem leku, wywołujący potrzebę stałego przyjmowania jednego lub wielu leków. W zjawisku zależności lekowej może wystąpić przyzwyczajenie, które prowadzi do tolerancji leku, tj. zwiększania dawki w celu uzyskania oczekiwanego działania farmakologicznego”.

Wymienia się kilka postaci lekomanii. Najlżejsze jest przyzwyczajenie, które niestety bardzo często przechodzi w nałóg, czyli cięższą wersję uzależnienia. Trzeci stopień to toksykomania, czyli przyjmowanie leku, prowadzące do nieodwracalnego wyniszczenia organizmu. Lekomania jest poważnym zaburzeniem, wymagającym stałej opieki medycznej, ponieważ przedawkowanie może prowadzić do śmierci.

Najłatwiej jest uzależnić się od na pozór bezpiecznych leków bez recepty. Zazwyczaj zaczyna się niewinnie. Najczęściej nadużywane leki to te o działaniu przeciwbólowym, przeciwzapalnym, nasennym, euforyzującym czy przeczyszczającym. Są one większości ogólnodostępne i źle dawkowane. Jesteśmy przyzwyczajeni, że jeżeli lek jest bez recepty, nie czytamy ulotki informacyjnej. To duży błąd, ponieważ często nieprawidłowo stosujemy farmaceutyki. Kolejną grupą leków przyjmowanych w nadmiarze są tabletki hormonalne i środki dopingujące.

Zobacz również:

Jakie zachowania powinny nas zaniepokoić?

Przede wszystkim długotrwałe zażywanie leków, które może trwać miesiącami a nawet latami. Trzeba się zastanowić, czy przyjmujemy lek, mimo że początkowe przyczyny jego zażywania minęły? Jeśli tak, możemy
podejrzewać uzależnienie.

Gdy dotychczasowa dawka leku stała się niewystarczająca i trzeba ją regularnie zwiększać dla uzyskania pożądanego efektu oraz jeśli normalne funkcjonowanie uzależnione jest od przyjmowania tabletek.

Powinny nas zaniepokoić drażliwość i niepokój, który towarzyszy osobom nie mającym dostępu do wystarczającej ilości leku lub gdy występuje „zespół abstynencyjny”. Sytuacja, w której dochodzi do nagłych zmian nastroju, nerwowości, potliwości, napadów drgawkowych i depresyjnych, wymiotów lub biegunki z powodu nie przyjęcia substancji.

Kolejnym objawem jest noszenie lekarstw przy sobie i obsesyjne pilnowanie aby zawsze były pod ręką. Należy zwrócić uwagę na osoby, które wypierają się uzależnienia i starają się racjonalizować swoje zachowanie.

Osoby uzależnione wycofują się z dotychczasowego życia, rozluźniają kontakty z rodziną i przyjaciółmi, często wpadając w alkoholizm.

Lekomanii mogą być na tyle zdesperowani aby zacząć wymuszać recepty od lekarzy. Znane są przypadki, kiedy osoba uzależniona chodziła do kilku specjalistów, aby uzyskać potrzebne leki.

Należy zwrócić szczególną uwagę na stany depresyjne i halucynacje. Zazwyczaj pojawiają się po nadużyciu leków uspakajających i nasennych.

Kto najłatwiej się uzależnia?

Przede wszystkim ludzie młodzi, zarówno uczniowie, studenci jak i osoby dopiero zaczynające dorosłe życie. Ciągły stres, nauka, presja otoczenia i wyścig szczurów powodują, że młodym ciężko jest nadążyć za pędzącym światem. Zazwyczaj uzależniają się od leków poprawiających koncentrację, pobudzających, uspakajających i przeciwbólowych. Najczęściej tłumaczą się chronicznym zmęczeniem, bólem głowy lub zbliżającymi się egzaminami.

Uzależnienie dotyczy w takim samym stopniu ludzi starszych. Często schorowanych i samotnych. Z racji wielu chorób są przyzwyczajone do przyjmowania dużej ilości leków. Nierzadkie są przypadki, kiedy starszym ludziom zdarza się mieszać ze sobą leki i podwajać dawki dla lepszego efektu.

Jak poradzić sobie z lekomanią?

Pierwszym i najważniejszym krokiem, jak przy każdym uzależnieniu, jest zauważenie problemu i chęć zmiany. Zawsze należy zacząć od siebie. Warto mieć przy sobie kogoś bliskiego, który nie pozwoli na wycofanie się z podjętych decyzji. Bez pomocy specjalisty się nie obejdzie. Opieka psychologa może okazać się kluczowa w leczeniu. Terapię najlepiej zacząć od usunięcia prawdziwych przyczyn zażywania leków, tak aby dawkę można było stopniowo zmniejszać. Jeżeli działania na własną rękę nie przyniosą skutku, warto udać się do ośrodka leczenia uzależnień, gdzie detoksykacja będzie przebiegać pod czujnym okiem lekarzy.

Autor:

Paulina Łabędź