Objawy różyczki
Różyczka jest chorobą zakaźną występującą w wieku dziecięcym, zazwyczaj o dość łagodnym przebiegu. Najczęściej na różyczkę chorują nieuodpornione dzieci od 4-10 lat. Objawy różyczki są bardzo typowe ze względu na występowanie wysypki.
Charakterystyczne objawy różyczki
Przede wszystkim zauważa się bladoróżową wysypkę, która najczęściej jest pierwszym i jedynym objawem choroby. Przybiera postać drobnych plamek, które początkowo lokalizują się na czole i twarzy, a w ciągu kolejnych 24 godzin rozszerzają swój zasięg na kończyny i tułów. Zmiany na skórze pojawią się zazwyczaj po 2-3 tygodniach od zakażenia, a ustępują po mniej więcej 5 dniach choroby. Może nastąpić powiększenie węzłów chłonnych na karku i za uszami wraz z ich zaczerwienieniem. U dorosłych niekiedy występują częste fale gorączkowe, a w przypadku dzieci temperatura ciała nieznacznie się podwyższa. Innymi objawami choroby są także zmęczenie, ogólne rozbicie, bóle stawowe, zapalenia spojówek, zaczerwienienie gardła oraz kaszel. U nastoletnich i dorosłych kobiet do oznak choroby mogą dołączyć także bóle w stawach dłoni.
Główne przyczyny
Występuje jeden główny czynnik wywołujący różyczkę, a mianowicie wirus RNA, który przedostaje się do organizmu poprzez bezpośredni kontakt z osobą chorą lub poprzez drogę kropelkową. Bakterie umiejscawiają się w błonie śluzowej dróg oddechowych, gdzie ulegają rozmnożeniu w szybkim tempie. Poprzez krew, wędrują i przedostają się do większości organów i narządów, wywołując zmiany i objawy chorobowe. Po 6-7 dniach przed ujawnieniem się infekcji rozpoczyna się okres zaraźliwości i kończy się zazwyczaj po 8 dniach od jej wystąpienia. Chorobę tą przeżywa się tylko raz, z tego powodu, że organizm po jej przebyciu wytwarza odporność na całe życie.
Zobacz również:
Diagnoza i leczenie
Objawy są na tyle charakterystyczne, że rozpoznanie choroby jest niemal natychmiastowe. W niektórych przypadkach wykonuje się badania laboratoryjne oraz serologiczne, głównie po to, aby wykluczyć zaistnienie innych chorób zakaźnych. W celu leczenia co raz częściej stosuje się tzw. szczepionkę MMR (mumps, measles, rubella), która ma chronić dodatkowo przed świnką i odrą. Pomaga wykorzenić tę chorobę, a sam lek wchodzi w skład Polskiego Programu Szczepień Ochronnych.
Szczepienie ochronne wykonuje się w 13-14 miesiącu życia oraz dawką przypominającą w 10 roku życia dziecka. Nie ma również przeciwwskazań, aby poddać się szczepionce po przebyciu choroby (może to nastąpić dopiero po 4 tygodniach od wyzdrowienia). Uważa się jednak, iż przebycie różyczki daje najlepszą odporność na przyszłość.
Czym jest różyczka wrodzona?
Zachorowanie na tę chorobę przez matkę w okresie pierwszych 4 miesięcy ciąży może wywołać wiele anomalii u rozwijającego się dziecka. Następstwami różyczki wrodzonej są uszkodzenia mózgowia, wady serca i narządu wzroku (zaćma), zaburzenia słuchu, autyzm oraz inne poważne dolegliwości dotyczące różnych organów.
Co radzi lekarz?
Przede wszystkim w przypadku podejrzenia różyczki zasięgnąć porady lekarskiej.
Ważne jest również, aby zaszczepić się przeciwko odrze, śwince i różyczce. W szczególności dotyczy to młodych kobiet pracujących z dziećmi w szkołach, przedszkolach, internatach i przychodniach lekarskich.
Także matki planujące potomstwo, w celu zapobiegania różyczce wrodzonej prowadzącej do ciężkich wad rozwojowych płodu, powinny się zaszczepić. Zwłaszcza wtedy, gdy kobieta nie była wcześniej szczepiona lub gdy od ostatniego razu minęło więcej niż 10 lat. W czasie choroby należy pozostać w łóżku i stosować lekkostrawną dietę.
Należy również pamiętać o tym, aby w żadnym razie nie dopuszczać kobiety w ciąży do kontaktu z chorymi na różyczkę. Te powinny także unikać stosowania szczepionki skojarzonej przeciwko odrze, śwince i różyczce w trakcie ciąży oraz starać się w nią nie zachodzić przez 3 miesiące po jej zastosowaniu. Przede wszystkim należy uważać, aby nie spłodzić dziecka po okresie kilku tygodni od zachorowania może to doprowadzić do poważnych konsekwencji, a nawet poronienia!
Komentarze do: Objawy różyczki