Odkryto zakres działania przeciwciał antyfosfolipidowych

Od lat naukowcy byli świadomi, że przeciwciała antyfosfolipidowe (ang. antiphospholipid antibodies, aPLs) mogą przyczyniać się do poronień i powstawania zakrzepów, ale nie znali całego zakresu działania aPLs. Najnowsze badania przyniosły pierwsze szacunki dotyczące występowania tych przeciwciał u pacjentów, u których zdarzały się poronienia, udary mózgu, zawały serca i zakrzepica żył głębokich.

„Posługując się dostępnymi danymi pokazaliśmy, że 10 do 15% problemów z nadmiernym krzepnięciem krwi jest związanych właśnie z naturalnie występującymi przeciwciałami antyfosfolipidowymi”, mówi Doruk Erkan, lekarz i naukowiec Hospital for Special Surgery w Nowym Jorku, który jest także autorem przeprowadzonego badania.

U niektórych aPLs nie powodują żadnych zdrowotnych problemów, ale u innych mogą wyzwolić produkcję białek, które powodują zapalenia i podnoszą ryzyko występowania zakrzepów. To wpływa z kolei na powstawanie komplikacji podczas ciąży, ataków serca i skrzepów krwi w innych organach.

Ci pacjenci, u których występują przeciwciała antyfosfolipidowe i jednocześnie zakrzepica żylna, zakrzepica tętnicza lub poronienie, zostają zaklasyfikowani jako cierpiący na zespół antyfosfolipidowy (ang. antiphospholipid syndrome, APS).

W poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie, jak duże problemy wiążą się z aPLs, międzynarodowa grupa naukowców przeprowadziła badania z wykorzystaniem analiz przypadków konkretnych pacjentów, którzy cierpieli z powodu wspominanych wyżej problemów zdrowotnych.

Występowanie aPLs odnotowano przy 12% przypadków poronienia, u 14% pacjentów, którzy przeszli udar, u 13% pacjentów, którzy mieli zawał serca i przy 10% przypadków zakrzepicy żył głębokich.

Odnotowano jednak, że szacunki te są ograniczone przez brak solidnych danych. Wiele z raportów pochodzi sprzed wielu lat, kiedy nie wykorzystywano tych samych kryteriów klasyfikacji, które są używane dzisiaj.

Pomijając jednak te swoiste przeszkody, ostatnie badania pokazały wpływ występowania aPLs na rozmaite kłopoty zdrowotne. Nowe informacje przydadzą się także niewątpliwie w projektowaniu bardziej skutecznych prób klinicznych, co podkreśla Erkan.