Osteoporoza: zaostrzone ryzyko złamań przy leku, który miał im zapobiegać

Długie zażywanie leków przepisywanych przeciwko osteoporozie i mających zapobiegać złamaniom u osób starszych – tak zwanych bifosfonatów – jest związane z zaostrzonym ryzykiem złamania kości udowej. Taka jest konkluzja z badania kanadyjskiego, przeprowadzonego na 205 000 kobiet, w wieku od ponad 68 lat, które zażywały bifosfonaty (Didronel, Fosamax, Actonel...), w latach 2002-2008.

Lekarstwa te są najczęściej używane w zapobieganiu efektom osteoporozy, choroby, która osłabia kości i dotyka blisko 2 000 000  Kanadyjczyków.

Według rezultatów, u kobiet leczonych przez ponad 5 lat bifosfonatami, ryzyko złamania kości udowej zostało pomnożone o 2,7 razy, w porównaniu do kobiet, które nie zażywały takich leków.

Użyteczne, bifosfonaty?

Jednakże, badacze potwierdzają, że takie badanie nie poddaje w wątpliwość skuteczności bifosfonatów. W rzeczywistości, te złamania kości udowej (albo złamania podkrętarzowe), są nazywane „atypowymi”, ponieważ są one bardzo rzadkie w przypadku osteoporozy, na odwrót do złamań szyjki kości udowej, które są z kolei bardzo powszechne w przypadku tej choroby.

Tak samo, nawet jeśli częstość złamań atypowych jest większa z powodu zażywania bifosfonatów, pozostaje ona jednakże bardzo niska (0,4% kobiet biorących udział w badaniu). Ryzyko jest więc niewielkie, w porównaniu do korzyści, jakie daje leczenie: zażywane przez ponad 5 lat, bifosfonaty mają pozwalać na redukcję o 24% ryzyka złamań typowych dla osteoporozy.

Nie ma więc powodu, aby przerwać tego typu leczenia u osób, które go potrzebują, potwierdzają badacze.

Aczkolwiek, u kobiet najstarszych, które wydają się bardziej narażone na ucierpienie z powodu złamania atypowego, naukowcy podkreślają, iż lepiej byłoby być może przerywać takie leczenie od czasu do czasu, aby zredukować ryzyko.

W swoim blogu dotyczącym menopauzy, Martin Winckler, podkreśla, że lekarstwa służące do prewencji złamań osteoporozy (bifosfonaty), i których na rynku jest ogromna ilość, mają sens jedynie po pierwszym złamaniu, aby uniknąć drugiego. Ale nie mają one żadnej udowodnionej skuteczności, jeśli chodzi o prewencję u kobiet, które nie cierpią na nic.

Poza tym, dowody na istnienie skutków ubocznych związanych z tymi lekami wręcz się kumulują, szczególności dowody na to, iż wywołują one złamania.