Pacjenci chorzy na raka nerki preferują pazopanib

7 pacjentów z 10 preferuje pazopanib w porównaniu z sunitynibem, podobnie 6 lekarzy z 10 wybiera leczenie pazopanibem niż sunitynibem – wynika z badania PISCES – pierwszego randomizowanego, prowadzonego metodą podwójnie ślepej próby badania preferencji pacjenta w leczeniu rozsianego raka nerki.

To pierwsze tego typu badanie, w którym przy porównywalnej skuteczności leczenia pacjenci na podstawie swoich doświadczeń mogli sami dokonać wyboru leku do dalszego leczenia.

Jakość życia pacjenta stała się obecnie bardzo istotnym parametrem oceny efektywności leczenia przeciwnowotworowego. Badanie PISCES jest pierwszym badaniem skoncentrowanym na rzeczywistych potrzebach pacjentów z rakiem nerki, gdzie pierwszorzędowym punktem końcowym są ich preferencje związane ze stosowanym leczeniem. Głównym celem badania była ocena tego, w jaki sposób różnice w tolerancji i bezpieczeństwie pazopanibu i sunitynibu przekładają się na rzeczywiste preferencje pacjentów dotyczące wyboru leku do dalszego leczenia. W przedmiotowym badaniu nie była oceniana skuteczność kliniczna porównywanych leków.

- W dobie medycyny spersonalizowanej szczególnego znaczenia nabiera profil toksyczności terapii i ściśle z nim związana jakość życia chorego, która jest istotnym parametrem oceny metody terapeutycznej. Preferencje pacjentów stają się coraz ważniejszym elementem w procesie podejmowania decyzji terapeutycznych, gdyż do dyspozycji mamy kilka leków o porównywalnej skuteczności klinicznej. Zaprezentowane w trakcie czerwcowego kongresu Amerykańskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej wyniki badań pokazują, jak ważne jest indywidualne podejście do każdego chorego oraz aktywne włączanie go w proces diagnostyczno–terapeutyczny – podkreślił doc. Piotr Wysocki z Oddziału Chemioterapii Wielkopolskiego Centrum Onkologii i Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu podczas sesji na konferencji Amerykańskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej (ASCO).

Wyniki badania III fazy PISCES, zaprezentowane 2 czerwca 2012 r. podczas konferencji ASCO pokazują, że po ekspozycji na oba leki zdecydowana większość pacjentów preferowała pazopanib (70 proc.) niż sunitynib (22 proc.), co daje statystycznie znamienną różnicę wynoszącą 49 proc., natomiast jedynie 8 proc. nie preferowało żadnego z leków. Najczęstszą przyczyną wyboru pazopanibu przez pacjentów była lepsza jakość życia i mniejsze nasilenie takich objawów ubocznych, jak zmęczenie, zapalenie jamy ustnej czy zespół dłoniowo-podeszwowy.

Badanie PISCES pozwoliło również na ocenę przez lekarzy, zarówno jakości życia pacjentów, jak i modyfikacji dawek i bezpieczeństwa leczenia. 61 proc. lekarzy preferowało leczenie pazopanibem, 22 proc. sunitynibem, a 17 proc. nie wskazało na preferencję któregokolwiek leku. W swoim wyborze lekarze kierowali się również bezobjawowym wpływem leczenia (dotyczącym np. wyników badań laboratoryjnych).

Wykazano m.in., że stosowanie pazopanibu wiąże się z rzadszą koniecznością redukcji dawki czy przerwania leczenia z powodu działań niepożądanych. Chociaż ocena skuteczności leczenia nie była pierwszorzędowym punktem końcowym badania, to aktywność obu leków okazała się być porównywalna – odsetki chorych, u których doszło do wyraźnego zmniejszenia ognisk nowotworowych wynosiły – 22 proc. dla pazopanibu i 24 proc. dla sunitynibu. Zahamowanie postępu choroby obserwowano u 56 proc. chorych w grupie leczonej pazopanibem i 54 proc. w grupie leczonej sunitynibem.

Informacje o badaniu PISCES

PISCES to randomizowane, prowadzone metodą podwójnie ślepej próby badanie fazy III, oceniające preferencje pacjentów dotyczące leczenia jednym ze wskazanych preparatów w zaawansowanym lub przerzutowym raku nerkowokomórkowym (mRCC) w porównaniu z leczeniem drugim preparatem.

Głównym celem badania była ocena tego, w jaki sposób różnice w tolerancji i bezpieczeństwie pazopanibu i sunitynibu przekładają się na preferencje pacjentów. Określano to na podstawie deklaracji w kwestii leku wybieranego do dalszego leczenia przy zakończeniu badania. Nie oceniano skuteczności obu leków. W badaniu PISCES 168 pacjentów –przydzielono losowo do grupy otrzymującej leczenie pazopanibem (800 mg/dobę) lub sunitynibem (50 mg przez4 tygodnie, następnie przez 2 tygodnie stosowanie przypominającego lek placebo i ponownie 4 tygodnie leczenia), zgodnie z zalecaną dawką, łącznie przez 10 tygodni. Później pacjenci rozpoczynali dwutygodniowy okres eliminacji leków, po czym badane grupy zamieniano na kolejny 10tygodniowy okres leczenia drugim lekiem.

Przy zakończeniu 22-tygodniowego okresu terapii proszono pacjentów o określenie swoich preferencji co do leku, który chcieliby stosować w dalszym leczeniu. Dodatkowo gromadzono uzupełniające informacje na temat przyczyn preferencji pacjenta, modyfikowania dawek, czasu do zmodyfikowania dawki oraz bezpieczeństwa.

W okresie leczenia i wypełniania kwestionariuszy pacjenci nie znali przydzielonego im leczenia. Najczęstszymi zdarzeniami niepożądanymi (>15% dowolnego stopnia) w tym badaniu, odpowiednio w grupach pazopanibu i sunitynibu, były: biegunka (42% i 32%), nudności (33% i 30%), zmniejszenie apetytu (20% i 19%), wymioty (14% i 16%), niestrawność (10% i 16%), zaburzenia smaku (16% i 27%), zapalenie błony śluzowej (16% i 22%), zapalenie jamy ustnej (5% i 16%), zespół ręka-stopa (16% i 26%), zmiany koloru owłosienia (17% i 14%), nadciśnienie tętnicze (23% i 26%), osłabienie (16% i 24%), uczucie zmęczenia (29% i 30%).

****

Pazopanib został początkowo zarejestrowany przez Urząd ds. Żywności i Leków USA do leczenia pacjentów z zaawansowanym rakiem nerkowokomórkowym w październiku 2009 r., a w czerwcu 2010 r. został warunkowo dopuszczony do obrotu w UE. Obecnie preparat jest zarejestrowany w ponad 75 krajach.

Rak nerki zazwyczaj dotyka osoby starsze, powyżej 50 roku życia, choć szczytowa zapadalność przypada na wiek 60/70 lat, przy czym u mężczyzn prawdopodobieństwo zachorowania jest około półtora razu wyższe niż u kobiet. Nowotwór nerki polega na niekontrolowanym namnażaniu się komórek wykazujących cechy złośliwości. Rak nerki rozprzestrzenia się miejscowo i powoduje przerzuty. Główne objawy w zaawansowanym już stadium choroby to: krwiomocz, utrata masy ciała, anemia, ból w lędźwiowym odcinku pleców czy niedokrwistość. Najczęściej występującym typem raka nerki u dorosłych jest rak nerkowokomórkowy (RCC), u dorosłych rak ten stanowi ok. 85% przypadków raka nerki.