Pacjenci w stanie przedcukrzycowym mogą być bardziej narażeni na udar mózgu

Jak sugerują badania opublikowane w BMJ w wersji on line, u milionów ludzi cierpiących na stan przedcukrzycowy, ryzyko wystąpienia udaru mózgu jest znacznie większe. Stan przedcukrzycowy charakteryzuje się wyższym niż normalnie poziomem glukozy we krwi. Bez leczenia, stan przedcukrzycowy rozwija się w cukrzycę typu 2. Skala problemu jest ogromna i ciągle rośnie.

Oszacowano, że w Stanach Zjednoczonych liczba cukrzyków wynosi około 79 milionów, a w Wielkiej Brytanii - 7 milionów.

Zarówno u osób z pre-cukrzycą, jak i tych z cukrzycą typu 2, mogą wystąpić: wysokie ciśnienie krwi, wysoki poziom cholesterolu oraz otyłość. Ale wpływ tych czynników na większe ryzyko udaru nie został potwierdzony.

Zespół naukowców z Uniwersytetu Kalifornijskiego przyjrzał się więc relacji między stanem przedcukrzycowym a ryzykiem udaru, biorąc pod uwagę inne czynniki niewydolności sercowo-naczyniowej, takie jak zła waga i niezdrowy styl życia. Autorzy przeanalizowali wyniki 15 badań z udziałem 760 925 uczestników.

Pokazują one, że związek między pre-cukrzycą i ryzykiem udaru mózgu wydaje się zależeć od definicji przedcukrzycy.

Pre-cukrzyca jest ogólnie definiowana jako nieprawidłowa glikemia na czczo (IFG), co oznacza podwyższony poziom glukozy we krwi. Zakres 70,2 do 100 mg dl jest normalny, podczas gdy poziom 100 do 126 mg dl jest uważany za oznakę stanu przedcukrzycowego.

Naukowcy odkryli, że w stanie pre-cukrzycy, w oparciu o badania American Diabetes Association (ADA) z 1997 roku, przy poziomie glukozy we krwi wynoszącym 110 do 125 mg/dl, zwiększa się ryzyko wystąpienia udaru mózgu o 21%.

Jednak w 2003 roku ADA przedefiniowała termin pre-cukrzyca, zmieniając zakres nieprawidłowej glikemii na czczo na 100 do 125mg/dl, nie stwierdzając ryzyka udaru mózgu u takich osób.

Znaczy to, że być może ryzyko udaru mózgu zaczyna rosnąć na poziomie lub powyżej poziomu glukozy na czczo 110 mg dl.

Autorzy podkreślają, że niektóre czynniki wpływające na ryzyko udaru mózgu mogą być niemierzalne i zróżnicowane.

Naukowcy konkludują, że u ludzi z pre-cukrzycą (z glikemią na czczo od 110 do 125 mg/dl) ryzyko wystąpienia w przyszłości udaru mózgu jest tylko nieznacznie wyższe. Dodają jednakże, że u tych osób ze stanem przedcukrzycowym, według definicji ADA z 2003 (100 do 125 mg/dl), nie występuje zwiększone ryzyko udaru mózgu.

Autorzy sugerują, że tacy ludzie powinni być świadomi, że są w grupie zwiększonego ryzyka udaru, gdyż stan ten jest związany z obecnością jednego lub więcej czynników niewydolności sercowo-naczyniowych. Zalecają oni, aby utrzymywać wagę na prawidłowym poziomie oraz prowadzić zdrowy tryb życia. Dzięki temu, zmniejsza się ryzyko.

W towarzyszącym artykule wstępnym, dr Jonathan Treadwell z ECRI Institute w Filadelfii sugeruje, że ze względu na czynniki takie jak: wiek, otyłość i nadciśnienie, niemożliwe jest poznanie dokładnej relacji pomiędzy występowaniem stanu przedcukrzycowego i udaru mózgu. Twierdzi także, że badania te brały pod uwagę jedynie dwie z czterech kategorii określających pre-cukrzycę.

Stwierdza jeszcze, że kwalifikowanie kogoś jako cukrzyka, nie-cukrzyka czy osobę w stanie przedcukrzycowym jest „zbyt proste”. Ale pochwala autorów badania za twórcze myślenie i wykorzystanie meta-analizy, dzięki której można wiele osiągnąć. Dodaje, że "przy analizie klinicznych zagadnień należy korzystać z odpowiednich metod badawczych".