Pamięć i równowaga, najczęściej cierpią w wyniku udaru mózgu

Według ankiety opublikowanej we Francji przez tygodniowy biuletyn epidemiologiczny (BAH, Bulletin épidémiologique hebdomadaire), zaburzenia równowagi i zaburzenia pamięci mają być dwoma typami najczęściej zdarzających się konsekwencji po incydencie naczyniowo-mózgowym (udar mózgu).

Dzisiaj, incydenty naczyniowo-mózgowe stanowią pierwszą przyczynę śmiertelności dla kobiet, a trzecią przyczynę śmiertelności dla mężczyzn. Udar mózgu pojawia się jako konsekwencja obstrukcji albo pęknięcia naczynia krwionośnego, które zakłócają krążenie krwi w częściach mózgu mniej lub bardziej ważnych.

Ale jeśli nawet nie wszystkie incydenty naczyniowo-mózgowe okazują się śmiertelne, to jednakże wszystkie wiążą się z ciężkimi konsekwencjiami, w zależności od dotkniętej części mózgu.

Według badania opublikowanego w Bulletin épidémiologique hebdomadaire, zaburzenia równowagi oraz zaburzenia pamięci to dwa główne powikłania zaobserwowane w następstwnie incydentu naczyniowo-mózgowego.

W rzeczywistości, ankieta, o której mowa (Handicap sante) zebrała dane na temat 39 035 osób, w wywiadach twarzą w twarz, przeprowadzanych w latach 2008 – 2009. Ankieta ta pozwoliła obliczyć, iż do 1,2% ludzi we Francji zadeklarowało wystąpienie incydentu naczyniowo-mózgowego w tym okresie

Osoby te z kolei donoszą o poważnych konsekwencjach udaru mózgu (dwie trzecie z nich), co odpowiada mniej więcej 500 000 ludzi we Francji. A te osoby, które mówiły o konsekwencjach, najczęściej wspominały o zaburzeniach równowagi, która dotyczyła blisko połowy przypadków, a także o zaburzeniach pamięci – 42,1% przypadków, o czym donosi tygodniowy biuletyn epidemiologiczny.

Jeżeli zaś chodzi o inne konsekwencje udaru mózgu, statystyki są następujące. Blisko jedna trzecia pacjentów donosiła o zaburzeniach motoryki w jednej albo w wielu kończynach, a jedna osoba na trzy donosiły o problemach z mową i wysławianiem się. Blisko jedna czwarta osób wskazała na zaburzenia widzenia, a jedna na pięć – na zaburzenia czucia.

Konsekwencje te dodatkowo zaostrzają się z wiekiem. A bardziej dokładnie, połowa pacjentów z takimi zaburzeniami doniosła również o poważnych trudnościach, a nawet o niemożliwości przejścia 500 metrów, a blisko połowa z nich zadeklarowała trudności z wykonywaniem przynajmniej jednej codziennej aktywności, niezbędnej do życia, takiej jak toaleta, ubieranie się, możliwość pokrojenia jedzenia, albo jeszcze nalania sobie czegoś do picia.

Ale ciężkość tych konsekwencji zdaje się nie zależeć jedynie od dotkniętej strefy, albowiem wiek dotkniętej osoby również odgrywa tutaj znaczącą rolę. Dlatego też, konsekwencje, o których donosili pacjenci, znacznie rosną wraz z wiekiem: mniejsze są w wieku 45 lat (1%), natomiast osiągają szczyt 6,6% dla kobiet w wieku 85 lat i więcej, a dla mężczyzn 9,5% (w tym sam przedziale wiekowym).

A w końcu, liczba osób, które cierpiały z powodu powikłań po incydencie naczyniowo-mózgowym i przebywały w domach opieki, sięgnęła 11,1% we Francji.