Pokaż mi swoje DNA, a powiem ci kim jesteś...

Kwas deoksyrybonukleinowy – czym jeszcze nas zaskoczy? Definiowany jako wielkocząsteczkowy organiczny związek chemiczny należący do kwasów nukleinowych, u eukariontów zlokalizowany przede wszystkim w jądrach komórek, u prokariontów bezpośrednio w cytoplazmie, natomiast u wirusów w kapsydach, pełni rolę nośnika informacji genetycznej orgaznizmów żywych.

Jakich informacji dokładnie? O tym dowiadujemy się z każdym dniem więcej. Z najnowszych odkryć wynika, że w DNA jest zapisana także nasza narodowość.

Naukowcy podjęli się uchwycenia zmienności genetycznej mieszkańców Europy. Rezultaty pokazały, że im bliżej siebie mieszkamy, tym nasze genomy są bardziej podobne. Co ciekawe, gdy wyniki badań przedstawiono na wykresie okazało się, że pojawiły się skupiska odpowiadające krajom zamieszkania badanych.

Czy to zwykły zbieg okoliczności? Okazuje się że wyjaśnienie jest dosyć proste. Otóż, jak informują badacze, kiedy szukamy partnera życiowego, rozglądamy się zazwyczaj w najbliższym otoczeniu. Najczęściej potencjalnego małżonka w miejscu zamieszkania – plus minus kilkaset kilometrów. Dlatego też charakterystyczne dla narodu zmiany w DNA są zazwyczaj dziedziczone z pokolenia na pokolenie.

Aby ustalić pochodzenie, należy bedać materiał genetyczny, który dziedziczymy po ojcu lub po matce. Analizując DNA kobiety, możemy się dowiedzieć czegoś o jej przodkach w linii żeńskiej, natomiast w przypadku mężczyzn – zarówno żeńskiej, jak i męskiej. W pierwszym przypadku odpowiedzialny jest chromosom mitochondrialny DNA, natomiast w drugim chromosom Y, przekazywany z ojca na syna.

Zobacz również:

DNA nie tylko warunkuje nasz wygląd. Okazuje się, że wpływa na intensywność barier językowych i kulturowych, hamujących nawiązywanie bliższych kontaktów między sąsiadami. To nasze DNA właśnie jest przyczyną tego, że, jako naród, mamy bardzo słabe związki z Niemcami i Rosjanami, a bliżej nam do Czechów, Litwinów i Łotyszy.

Wbrew pozorom miejsc decydujących o różnicach w kodzie genetycznym nie jest wcale wiele. Na trzy miliardy „liter” kodu zaledwie 1% wygląda inaczej u różnych osób. Istnieją w Europie narody, które można by było nazwać genetycznymi odszczepieńcami, gdyż nie wykazują żadnych cech wspólnych z pozostałymi nacjami. Przykładem takiego odszczepieńca jest naród fiński. Większość pięciomilionowej dziś populacji Finlandii pochodzi od małej grupy ok. 250 tys. osób. Kolejnym genetycznym indywidualistą jest naród włoski. Przyczyną odmienności tej nacji jest wg naukowców jest długotrwałe odizolowanie ludów Italii od reszty świata.

DNA to prawdziwa skarbnica informacji. Badając kod genetyczny można ustalić pochodzenie wybranego osobnika. Nauka zna wiele przypadków, w których ludzie nie podejrzewający nawet pokrewieństwa ze sobą byli identyfikowani jako potomkowie praprzodka, który żył 2000 lat wcześniej. Co więcej z DNA można odczytać nawet ślady wypraw krzyżowych. Wyniki badań pokazują, że libańscy chrześcijanie są w znacznym stopniu potomkami uczestników dawnych krucjat, a większość miejscowych muzułmanów jest potomkami Arabów. Widoczne jest także dziedzictwo konkwistadorów: według naukowców ponad połowa męskiego materiału genetycznego mieszkańców peruwiańskiej Limy jest europejska.

Jeśli chodzi o dziedzictwo genetyczne, świat naprawdę jest globalną wioską. I choć w kodzie widoczne są cechy charakteryzujące daną nację i tym samym rewelujące naszą narodowość, nigdy nie możemy być pewni, że nasza prapraprababka nie była z pochodzenia Indianką. A nasz praprapradziadek... Czingis-chanem. Biorąc pod uwagę, że obecnie na obszarze między Morzem Kaspijskim a Pacyfikiem żyje 16 mln mężczyzn, którzy są jego potomkami, jest to bardzo prawdopodobne.

Autor:

Gabriela Godek

Pokaż mi swoje DNA, a powiem ci kim jesteś...

Polecamy:

Komentarze do: Pokaż mi swoje DNA, a powiem ci kim jesteś...