Przeszczep twarzy

Pierwszego w USA prawie całkowitego przeszczepu twarzy dokonano w klinice w Cleveland. Operację przeprowadziła chirurg plastyczny dr Maria Siemionow, absolwentka poznańskiej Akademii Medycznej. Zastąpiła ona blisko 80 proc. powierzchni twarzy pacjentki przeszczepem pochodzącym od martwej dawczyni.

Operację przeprowadzono parę tygodni temu. Tożsamości i wieku pacjentki nie ujawniono. Szpital udostępni więcej szczegółów podczas konferencji prasowej planowanej na środę.

Pierwszy przeszczep twarzy przeprowadzono we Francji trzy lata temu. Biorcą była kobieta, której twarz była zniekształcona po pogryzieniu przez psa. Dwu następnych operacji tego typu dokonano w Chinach, gdzie pacjentem był rolnik zaatakowany przez niedźwiedzia, i w Europie, gdzie biorca cierpiał na deformującą chorobę genetyczną.

Szpital w Cleveland nie poinformował o tym, jakiej natury uszkodzenia czy zniekształcenia twarzy pacjentki były przyczyną operacji.

Przeszczepy twarzy uznaje się za kontrowersyjne, ponieważ celem zabiegu jest poprawa wyglądu pacjenta, a nie ratowanie jego życia. Po operacji pacjent skazany jest na branie do końca życia leków immunosupresyjnych.

"Bardzo wiele zależy od tego, kto jest biorcą" i jak dramatyczna jest potrzeba przeszczepu - powiedział dr Bohdan Pomahac, chirurg z afiliowanego przy uniwersytecie Harvarda szpitala w Bostonie, który również ma zamiar przeprowadzać takie operacje. - Niektórzy pacjenci mogą ogromnie skorzystać dzięki takiej operacji - dodaje Pomahac.

Ofiary poparzeń i poważnych urazów potrzebują takiej możliwości, ale "od strony etycznej jest to bardzo kontrowersyjne" - ocenił dr Jeffrey Guy, dyrektor centrum leczenia oparzeń przy Uniwersytecie Vanderbilt.

Problemem jest zrównoważenie dwu rodzajów medycznego ryzyka: konieczność zapobieżenia odrzuceniu przeszczepu, co wymaga podawania silnych leków immunosupresyjnych, z jednej strony, a z drugiej - zapobiegania infekcjom, których ryzyko zwiększa przyjmowanie takich leków. Ryzyko odrzucenia towarzyszy każdej transplantacji, ponieważ organizm biorcy traktuje wszczepiony organ jako tkankę obcą.

Po transplantacji mogą się pojawić dwa typy komplikacji. Istnieje reakcja odrzucenia przeszczepu przez organizm biorcy oraz odwrotna reakcja, w której przeszczep zwraca się przeciw nowemu organizmowi - jest to tzw. choroba przeszczep przeciw gospodarzowi (ang. graft versus host disease).

Każda z tych reakcji może zagrażać życiu pacjenta. Mogą one nastąpić gwałtownie, w ciągu kilku dni lub tygodni po operacji lub przybrać postać chronicznego, powolnego odrzucania, które szkodzi zdrowiu biorcy.(PAP)