Receptory, które przechwytują światło, aby chronić skórę

Naukowcy amerykańscy odkryli, że skóra ma receptory podobne do receptorów, które są obecne w naszym oku. Wykrywają one światło, aby uwolnić szybką odpowiedź w organizmie i aby chronić skórę przed promieniami słonecznymi. Każdego roku, w czasie lata, lekarze nie przestają przypominać o znaczeniu chronienia się przed promieniami słonecznymi.

Kremy i balsamy przeciwsłoneczne, koszulki z długimi rękawami, kapelusze z szerokim rondem – wszystkie środki są dobre, żeby pomóc naszej skórze uniknąć działania promieniowania ultrafioletowego.

Organizm broni się sam?

Jednakże, wydaje się, że nie wiedzieliśmy jeszcze wszystkiego na temat sił obronnych naszeg organizmu przeciwko słońcu. W rzeczywistości, badacze z uniwersytetu Brown w Providence, w Stanach Zjednoczonych, odkryli, że nasza skóra ma posiadać własny system obronny.

Aby móc się bronić, nasz skóra się posługuje fotoreceptorami całkiem podobnymi do tych, które są w naszych oczach. Inaczej mówiąc, czujnikami, które wykrywają promienie słoneczne i które wyzwalają reakcję bardzo szybką, prowadzącą do produkcji melaniny.

A melanina jest bardzo dobrze znaną substancją, która barwi naszą skórę. Aż do tej pory badacze wiedzieli, że jeden ze składników promieniowania UVB ma zdolność stymulowania produkcji melaniny kilka dni po kontakcie ze słońcem, w odpowiedzi na uszkodzenia, których doświadcza DNA w skórze.

Ale inny składnik, tym razem w promieniowaniu UVA, ma również tę właściwość, która objawia się o wiele wcześniej, albowiem zaledwie kilka minut po ekspozycji na słońce. Jednakże, badacze to tej pory nie znali mechanizmów i molekuł, które stoją za takim procesem.

Tajemnicę tę dziś udało się rozwiązać zespołowi badaczy, którymi kierowała pani Elena Oancea. Aby dotrzeć do swoich konkluzji, zespół ten przebadał geny wyrażone w melanocytach, czyli w komórkach odpowiedzialnych za produkcję melaniny.

Odkryto w ten sposób, że melanocyty produkują również rodopsynę, czyli substancję fotowrażliwą, odnajdywaną w siatkówce oka. Kiedy badacze poddali melanocyty działaniu promieni UVA, okazało się, że produkcja melaniny w ciągu 24 godzin wzrosła pięciokrotnie, jak dodaje New Scientist.

Dobra ochrona skóry?

Następnie, badacze dezaktywowali gen rodopsyny i przeprowadzili doświadczenie takie jak to, które zostało opisane powyżej. Nie zaobserwowano żadnego wzrostu.

Jak uważa pani Elena Oancea, takie „opalanie” natychmiastowe, nawet krótkie, ma pomagać w chronieniu skóry przed uszkodzeniami w DNA. Ale hipoteza ta zdaje się nie przekonywać wszystkich specjalistów.

Na przykład, Rick Sturm z uniwersytetu w Queensland w Australii ocenia, że „widzenie” światła nie oferuje aż tak skutecznej ochrony skóry przed uszkodzeniami. Natychmiastowe opalanie skóry nie chroni ani przed oparzeniami słonecznymi spowodowanymi przez UV, ani przed uszkodzeniami w DNA, wyjaśnia specjalista z Australii.

Odkrycie tych receptorów być może jednak pozwoli na opracowanie produktów jeszcze bardziej skutecznych, które będą nas chronić przed promieniami słonecznymi.