Rtęć: zanieczyszczenia, które przenikają do łańcucha pokarmowego

Rtęć zaczyna coraz bardziej być obecna w atmosferze. Zanieczyszczeń na Ziemi oczywiście nie brakuje, to jednakże stężenie tej właśnie cząsteczki nie przestaje rosnąć. Co oznacza, że grozi nam skażenie całego łańcucha pokarmowego.

Jeżeli dwutlenek węgla albo dwutlenek siarki są zanieczyszczeniami, o których mówimy najczęściej, to jednakże nie są one jedynymi, które prezentują realne zagrożenie. Ziemia jest bowiem stale zanieczyszczana rtęcią, która jest trującym metalem, mogącym pojawić się w każdym miejscu naszej planety.

Ta zanieczyszczająca substancja zrodziła się z działalności człowieka; przede wszystkim chodzi tutaj o elektrownie działające na węgiel, spalarnie, produkcję cementu oraz poszukiwanie złota.

Blisko 385 000 ton rtęci zostało w ten sposób wyrzuconych do atmosfery w przeciągu ostatnich 5 000 lat, według badania opublikowanego przez przegląd naukowy Environmental Science and Technology. Rekord emisji został osiągnięty w latach 1860 – 1910, w momencie gorączki złota w Stanach Zjednoczonych, gdzie rtęć była stosowana przez poszukiwaczy do zlepiania złota.

Po spowolnieniu na początku ostatniego stulecia, nowe szczyty stężenia rtęci zaobserwowano na wysokościach cztery razy większych niż ilości emitowane przez zjawiska naturalne, takie jak wybuchy wulkanów.

Zastosowanie węgla przez kraje azjatyckie, takie jak Chiny, do zasilania elektrowni i produkowania energii, prezentuje główną przyczynę tego masywnego stężenia rtęci w atmosferze. Ale konsekwencje nie dotyczą jedynie zepsucia powietrza na Ziemi.

Rtęć przetworzona w wodach przez bakterie

Wysoka atmosfera działa jak reaktor chemiczny pozwalający molekułom rtęci na odkładanie się w ekosystemach, wyjaśnia profesor Seth Lyman, który kierował badaniem w tym temacie.

Badanie to oparło się na pomiarach zrobionych na pokładzie samolotu przeznaczonego do badań naukowych. Wysoka troposfera i niższa stratosfera prowokują, według badania, utlenianie pierwiastkowej rtęci gazowej.

Rtęć, bardziej mobilna niż inne molekuły, odkłada się bardzo szybko na powierzchni Ziemi, pod postacią deszczu albo śniegu. Kiedy tylko znajdzie się w wodzie, tlen z rtęci przekształca się w metylortęć na łonie bakterii. Metylortęć to substancja toksyczna, mogąca przeniknąć do łańcucha pokarmowego, za pośrednictem fauny morskiej, zagrażając tym samym zdrowiu ludzi.