Sekrety hipnozy być może odkryte

Prawdziwa natura hipnozy od zawsze wprawiała w zakłopotanie naukowców. Jasne jest, że ludzi można zahipnotyzować, ale niekonieczenie jest to jasne, w jaki sposób to się dzieje. A nowe badanie właśnie oferuje pewną wskazówkę. Dzięki nagraniom ruchów oka zahipnotyzowanej kobiety, i dzięki porównaniu tych ruchów z ruchem oczu niezahipnotyzowanych ludzi, badacze mówią, iż udało się odnaleźć dowód na to, iż z hipnozą wiąże się wyjątkowy stan umysłu, całkowicie odmienny od normalnego stanu świadomości.

Co wiemy o hipnozie?

Na początku kilka podstawowych faktów: w momencie zahipnozowania, człowiek staje się bardziej zdolny do halucynacji i podatny na sugestie, a więc można spróbować pomóc mu rzucić palenie papierosów, albo powiedzieć mu, żeby zanucił albo „słyszał” muzykę, która tak naprawdę nie jest grana.

Jeśli zahipnotyzowanej osobie nie da się żadnych sugestii, będzie siedziała nieruchomo, a jej umysł wejdzie w stan spokoju, taki, jaki jest zazwyczaj powiązany z medytacją.

Kiedy sesja się kończy, taka osoba niczego nie pamięta, według naukowca biorącego udział w tym badaniu, Sakari Kallio, profesora na uniwersytecie University of Skövde w Szwecji i na uniwersytecie University of Turku w Finlandii.

Mechanizmy stojące się za hipnozą

Niektórzy uważają, że takie rzeczy się dzieją z powodu zmian w aktywności mózgu, która uszkadza stan świadomości danej osoby. Inny obóz naukowców wierzy, że pod wpływem hipnozy, mózg funkcjonuje tak samo jak w każdym innym momencie jawy, i że inny, normalny proces – taki jak aktywna wyobraźnia – wchodzi w grę.

Próby rozwiązania tej debaty poprzez mierzenie aktywności mózgu jest ryzykowne, ponieważ elektryczna aktywność naszego mózgu może się bardzo zmieniać w każdej chwili, w czasie normalnego stanu. Ale identyfikacja zachowania związanego z uszkodzonym stanem świadomości – coś, czego nikt nie może podrobić  - może wesprzeć ideę, iż hipnoza wiąże się ze zmianą w świadomości.

I to jest dokładnie to co zespół badawczy odkrył, jak stwierdzili naukowcy, dzięki obserwacji ruchów oka lekko zahipnotyzowanej fińskiej kobiety.

TS-H jako królik doświadczalny

Kobieta ta, której znamy jedynie inicjały TS-H, ma 43 lat, jest pracownikiem biurowym, jest praworęczna i tak normalna, jak tylko można być, wyjaśnia główny autor tego badania, czyli Sakari Kallio, w artykule opublikowanym w dzienniku Plos One.

TS-H nie ma historii żadnej neurologicznej albo psychicznej choroby, ma również normalny profil psychologiczny. Aczkolwiek, jest ona niewiarygodnie podatna na hipnozę.

Profesor Sakari Kallio mówi, że kiedy kobieta ta została zahinotyzowana, bardzo łatwo było kazać jej widzieć bądź słyczeć rzeczy, które tak naprawdę się nie zdarzały. Kobieta również bardzo łatwo zapominała sesje, kiedy hipnoza się kończyła.

Posługując się trzema różnymi testami wzrokowymi, badacze odkryli, że kiedy TS-H była zahipnotyzowana, jej źrenice stawały się mniejsze i mrugała ona wolniej oraz rzadziej – około dziesieć razy rzadziej – niż normalnie.

Kiedy przenosiła spojrzenie na nowy punkt na ekranie, jej oczy skradały się powoli, poruszały krótkimi skokami, podczas gdy normalnie poruszały się szybko. A kiedy kobieta patrzyła na środkowy punkt w polu ruchomych słupków, jej oczy robiły mniejsze, rzadsze, wolniejsze ruchy w tył i w przód.

Ponieważ ludzie mają generalnie małą świadomość kontroli tego typu ruchów, nieprawdopodobne jest to, żeby ktokolwiek mógł je podrobić, jak stwierdza profesor Kallio.

Niepodrabialne ruchy oczu

Profesor oraz jego koledzy dali 14 niezahipnotyzowanym ochotnikom te same zadania i poprosili ich o wykonanie ich naturalnie, a także o spróbowanie naśladowania ruchów zahipnotyzowanych oczu. Niekiedy niezahipnotyzowani ochotnicy radzili sobie całkiem dobrze, na przykład przy mruganiu oczu, ale w sumie, nikomu nie udało się odtworzyć ruchów oczu zahipnotyzowanych.

Aczkolwiek, rezultaty te nie są precedensowe, ponieważ zmiany w oczach, ten unikatowy rodzaj spojrzenia, który chyba wszyscy znamy, od dawna już był powiązywany z hipnozą.

Pomiary elektrycznej aktywność zahipnotyzowanego mózgu Finki, dokonane w dwóch odrębnych badaniach, również wskazują na to, że coś się dzieje. W trzech odrębnych eksperymentach, badacze odnaleźli zmiany, których nie spodziewali się w normalnym mózgu, stwierdza profesor Kallio.

W jednym badaniu, powiązania między czołową strefą oraz resztą mózgu zmniejszyły dramatycznie, co typowo dzieje się w czasie snu. Hipnoza więc sprawiła również, że prawa półkula mózgu tej kobiety stała się bardziej dominująca, mimo że  generalnie badania te są trudne do interpretowania, przyznaje profesor Kallio.

Ale pomiary aktywności mózgu wspierają ideę, że coś unikatowego dzieje się w mózgu TS-H w czasie hipnozy.