Spać, aby lepiej zapamiętywać

Badacze niemieccy właśnie odkryli, że odpoczynek po przyswojeniu sobie pewnych informacji pozwala lepiej je zachować w pamięci. Niemieccy naukowcy publikują rezultat pewnego badania nad pamięcią w przeglądzie naukowym Nature Neuroscience.

Badanie to ujawnia, że mózg korzysta z okresów snu, aby zarejstrować w sposób bardzo znaczący informacje, które właśnie uzyskał.

Aż do tej pory naukowcy wiedzieli, że hipokamp to strefa mózgowa gromadząca prowizorycznie dane, które właśnie zostały świeżo uzyskane. Hipokamp gromadzi te dane w oczekiwaniu na jakąś postać reaktywacji tych wspomnień, która ma służyć ich utwierdzeniu w innej strefie mózgu - w korze nowej, która jest strefą pamięci trwałej.

Aby się upewnić, że sen nie gra żadnej roli w procesie zapamiętywania, naukowcy niemieccy postanowili przeprowadzić pewne doświadczenie. Badanie polegało na tym, iż naukowcy poprosili 24 ochotników o zapamiętanie 15 par kart przedstawiających zwierzęta i przedmioty. Po 40 minutach, 12 kandydatów musiało zapamiętać nową serię kart, nieco różniącą się od pierwszej.

Dwunastu innych uczestników badania, ze swej strony, miało okazję skorzystać z dobrodziejstw okresu sjesty, zanim przedstawiono im drugą serię kart. Test, który im następnie został zaproponowany, dotyczył jedynie pierwszej serii.

Badacze mogli wtedy stwierdzić, ku swemu wielkiemu zaskoczeniu, że uczestnicy badania, którzy mieli okazję odpocząć, zatrzymali w pamięci 85% kart w porównaniu do 60% kart dla pozostałych. Naukowcy wyciągnęli z tego wniosek, iż reaktywacja wspomnień miała zupełnie różne działanie, w zależności od stanu snu albo jawy.

Myślimy, piszą naukowcy, że przyczyną tego nieoczekiwanego rezultatu jest to, że transfer wspomnień między hipokampem a korą nową zaczął się już od pierwszych minut snu. W ten sposób, 40-minutowy odpoczynek mógł naprawdę wystarczyć, aby wielka ilość wspomnień została odłożona w strefie mózgu, gdzie nowe informacje, które następnie przyjdą, nie przemieszczają już ani zacierają starszych wspomnień.

Te rezultaty mogą się przydać tym, którzy uczą się języków obcych w sposób intensywny, albo ofiarom zespołu stresu pourazowego. Być może, będzie można skuteczniej im pomóc dzięki „przeprogramowaniu” ich wspomnień.