Specjalne grupy wsparcia dla samotnych ojców, którzy stracili partnerki w wyniku raka

Często zapomina się o sytuacji mężczyzn, którzy mają na utrzymaniu dzieci, a których partnerki zmarły w wyniku raka. Tacy ojcowie napotykają na swojej drodze wyjątkowe wyzwania, o których normalnie się nie mówi w grupach wsparcia dla osób będących w żałobie. Wydział psychologii na Uniwersytecie Karoliny Północnej stworzył specjalny program "Single Fathers Due to Cancer", który jest przeznaczony dla wdowców po kobietach zmarłych na raka.

Jest to pierwszy tego typu program w całych Stanach Zjednoczonych.

Kolejne etapy programu są szczegółowo analizowane i opisywane w celu dalszych badań nad nim, i co za tym idzie, w celu umożliwieniu uczestnictwa w programie szerszemu gronu osób. Raport na temat programu został opublikowany w kwietniowym numerze Clinical Journal of Oncology Nursing.

Donald Rosenstein, przewodniczący grupy wsparcia z Uniwersytetu Karoliny Północnej, stwierdził, że mężczyźni czujący wsparcie i bezpieczeństwo w obliczu trudnej sytuacji, są w stanie okazać silne emocje i wejść w relacje z innymi mężczyznami, co ułatwia im pogodzenie się z rzeczywistością.

Początki grupie wsparcia dały młode matki, które chorowały na raka. W trakcie terapii mówiły one o swoich obawach związanych z tym, jak ich partnerzy i dzieci radzą sobie z ich chorobą oraz jak ich życie będzie wyglądało, gdy matek zabraknie.

Kiedy Justin Yopp, adiunkt na wydziale psychologii, zainteresował się tym jakie wsparcie otrzymują partnerzy zmarłych na raka kobiet, odkrył, że nie ma ani jednej grupy wsparcia przeznaczonej dla tych mężczyzn.

Utworzono w związku z tym grupę fokusową, której zadaniem było zapoznanie się z wyzwaniami stojącymi przed tymi mężczyznami i ustalenie, czy grupa wsparcia mogłaby im pomóc w radzeniu sobie z trudnościami.

Zgodnie z ustaleniami grupy fokusowej, mężczyznom ciężko było nie tyle ze względu na stratę partnerki, co z powodu perspektywy samotnego rodzicielstwa. Czuli się oni samotni, nie mieli od kogo uzyskać rad ani kogokolwiek, kto rozumiałby ich położenie.

Najpierw stworzony został zarys tego, jak grupa taka miałaby funkcjonować, po czym doktorzy Rosenstein i Yopp założyli pierwszą grupę na okres próbny. Jako że spotkania odbywały się wczesnym wieczorem, nie  ingerowały one w czas, kiedy dzieci szły spać, a opieka nad nimi i posiłki były zapewnione w ramach programu.

Według doktora Yoppa, samotni ojcowie cenili sobie możliwość porozmawiania, podzielenia się radami i doświadczeniami. Taka grupa daje coś, czego terapia indywidualna czy rozmowy z rodziną i przyjaciółmi dać nie mogą – dyskusję i wymianę doświadczeń z osobami, które znają sytuację "z autopsji".

Autorzy projektu mają nadzieję, że ich inicjatywa pomoże w zorganizowaniu podobnych grup wsparcia w ośrodkach leczenia nowotworów i innych centrach zdrowia.