Tak jak ludzie, małpy naśladują głosy swoich bliskich

Małpy bliskie sobie, które spędzają dużo czasu razem, mają tendencję do emitowania podobnych okrzyków, jak ujawnia ostatnie badanie. Jest to odkrycie, które udowadnia, że człowiek odziedziczył po naczelnych umiejętność imitowania głosów swoich bliskich.

Osoby społecznie bliskie mają tendencję do mówienia w podobny sposób. Konwergencja wokalna, której przyczyna nie jest jeszcze bardzo dobrze znana, stwierdzają badacze.

Ale ostatnie badanie zdaje się udowadniać, że być może tę umiejętność zawdzięczamy naszym przodkom. Alban Lemasson, badacz w laboratorium etologii zwierzęcej i ludzkiej (Ethologie animale et humaine) pochylił się ostatnio nad umiejętnością małp imitowania do okrzyków charakterystycznych dla ich bliskich.

Prace te zostały opublikowane w najświeższym numerze przeglądu naukowego BMC Evolutionary Biology oraz w Sciences et Avenir.

Badania te zostały przeprowadzone na małpach żyjących na Wybrzeżu Kości Słoniowej, z gatunku Campbell's mona (Cercopithecus campbelli). Małpy te są w stanie emitować sześć różnych okrzyków alarmowych, a także sekwencje wokalne ponad dwudziestu krzyków następujących po sobie, średnio.

Chodzi więc tutaj o najbardziej złożoną postać proto-składni, jaka kiedykolwiek została zaobserwowana u gatunku nie-ludzkiego.

Zespół, którym kierował Alban Lemasson, oberwował grupę małp i dzięki temu stwierdził, że kiedy dwie samice tego gatunku spędzały dużo czasu razem, ich krzyki się przypominały akustycznie coraz bardziej wraz z upływem czasu, niezależnie zresztą od jakiegokolwiek podobieństwa genetycznego.

Odkrycie to, jak stwierdza główny autor badania, udowadania, że struktura niektórych okrzyków małp Cercopithecus campbelli może  być modyfikowana przez doświadczenie, mimo że repertuar wokalny tego gatunku został genetycznie określony.