Tereny objęte suszą i głodem mogą w przyszłości stać się regionem zagrożonym cukrzycą typu 2

Badania opublikowane online na łamach czasopisma The Lancet – Diabetes and Endocrinology przez australijskich naukowców zajmujących się cukrzycą ukazują, że regiony takie jak Półwysep Somalijski mogą doświadczyć masowej epidemii cukrzycy typu 2, jeśli gwałtowna poprawa tamtejszych warunków ekonomicznych doprowadzi do całkowitego przejęcia zachodniego stylu życia w ciągu najbliższych trzech lub czterech dekad.

Główny autor badań i dyrektor Emeritus at Baker IDI Heart & Diabetes Institute, oficer Orderu Australii, profesor Paul Zimmet mówi, że to raczej czynniki ekonomiczne, niż konwencjonalne środki interwencyjne determinują przyszły wskaźnik zachorować na cukrzycę. W swojej pracy „Diabetes: a 21st century challenge” dowodzi, że niezbędne jest ustalenie, które kraje będą musiały radzić sobie z uderzeniem cukrzycy w przyszłości i uznanie za priorytet zapobiegnięcie temu zjawisku. Bez tego skutecznie powstrzymanie epidemii będzie niemożliwe.

Profesor Zimmet wskazuje, że znaczący wzrost wskaźnika zachorowań na cukrzycę typu 2 nastąpił już 40-50 lat temu w Chinach i Kambodży na skutek klęsk głodu. - Mając historyczną perspektywę zaczynamy dostrzegać pewne schematy w sposobie, w jaki klęski naturalne, takie jak głód, wpływają na geny danej grupy. Ta zależność zachodzi podczas ciąży i zwiększa u dziecka ryzyko przewlekłego występowania cukrzycy typu 2, otyłości i chorób serca, które uwidocznić się mogą nawet dekady później. Badania odgrywają kluczową rolę w tej układance. Pomagają ukształtować nasze reakcje na najbardziej naglące problemy związane ze zdrowiem publicznym - mówi profesor Zimmet, przewodniczący Scientific Programme for the World Diabetes Congress, który odbył się  w Melbourne w pierwszym tygodniu grudnia.

Naświetlając kluczowe wyzwania, jakie stawia nam epidemia cukrzycy, praca profesora Zimmeta ukazuje, że kontynenty takie jak Afryka w ciągu najbliższych dwudziestu lat mogą stanąć w obliczu wzrostu zachorowań nawet o 110%.

Profesor mówi: - Główny efekt dotknie zwłaszcza ubogich mniejszości etnicznych i narodów rozwijających się, gdzie cukrzyca występuje najczęściej. Dotyczy to też ludności rdzennych i to nie tylko australijskich, ale i z Nowej Zelandii czy Kanady.

Gwałtowny wzrost zachorować na cukrzycę typu 2 jest szczególnie widoczny w krajach jak Chiny i Indie. „Musimy uczyć się od tych krajów, które rozwijają się w bardzo szybkim tempie” - zaznacza profesor Zimmet. Wzywa on, by działania zapobiegające cukrzycy otrzymały najwyższy priorytet, a badania były prowadzone pod kątem udoskonalenia pojmowania wpływu, jaki matczyne środowisko i tym podobne czynniki z wczesnych etapów życia mają na występowanie epidemii.