W jaki sposób puzzle mogą oddalić chorobę Alzheimera?

Układanie puzzli, czytanie książek, może to być związane z mniejszym ryzykiem choroby Alzheimera, pokazuje nowe badanie. Jak wyjaśniają naukowcy, tego typu aktywności mogą zmniejszać akumulację szkodliwych protein w mózgu. W tym badaniu, które zostało opublikowane w wersji on line Archives of Neurology, badacze stwierdzili, że starsi dorośli, którzy mówili, iż angażowali się w aktywności stymulujące mózg, mieli mniej złogów beta-amyloidów, czyli protein, które można uznać za znak firmowy choroby Alzheimera.

Odkrycia te potwierdzały się, niezależnie od płci oraz lat wykształcenia. Badacze sugerują teraz terapie kognitywne, które mogą stymulować mózg i spowalniać postępowanie choroby. Jak mówi jeden z badaczy, William Jagust, profesor na University of California, Berkeley's Helen Wills Neuroscience Institute, terapie te powinny być aplikowane zanim jeszcze pojawią się symptomy.

Naukowcy odnotowują jeszcze, że choroba Alzheimera jest złożoną chorobą, która prawdopodobnie ma więcej niż tylko jedną przyczynę. Dodatkowo, inne czynniki, związane ze stylem życia, nie wzięte pod uwagę w tym badaniu, mogą mieć wpływ na to powiązanie.

Płytki w mózgu

Ocenia się, że aktualnie jakieś 5 400 000 Amerykanów żyje z chorobą Alzheimera. A w latach 2000 – 2008, liczba zgonów z powodu tej choroby wzrostła o 66%.

W badaniu, naukowcy zapytali 65 zdrowych umysłowo dorosłych w wieku 60 lat i więcej (średnio, uczestnicy mieli 76 lat) jak często uczestniczą oni w umysłowej aktywności, takiej jak chodzenie do biblioteki, czytanie książek albo gazet, pisanie listów albo maili.

Pytania skupiły się na różnych punktach życia, poczynając od 6 roku życia do chwili obecnej. Uczestnicy prac również uzupełnili testy oceniające pamięć oraz inne funkcje poznawcze, a także zostali poddani badaniu PET (positron emission tomography, pozytronowa tomografia emisyjna), posługującej się nowym wskaźnikiem, który został opracowany tak, iż wizualizuje proteiny amyloidowe.

Skany mózgów starszych dorosłych zostały porównane ze skanami mózgów 10 pacjentów z chorobą Alzheimera, także z mózgami 11 zdrowych ludzi, w wieku 20 lat. Badacze znaleźli znaczące powiązanie między najwyższą aktywnością poznawczą w ciągu życia i z niższymi poziomami w badaniu PET.

Starsi dorośli, z najwyższą aktywnością poznawczą w ciągu swojego życia, mieli poziomy amyloidów porównywalne z poziomami dla młodszych ludzi. Natomiast, starsi dorośli z najniższą aktywnością intelektualną w ciągu życia, posiadali poziomy amyloidowe porównywalne z poziomami dla pacjentów chorych na chorobę Alzheimera.

Liczy się aktywność w ciągu życia

Badacze nie znaleźli bardzo silnego związku między złogami amyloidowymi i poziomami samej tylko bieżącej aktywności poznawczej. To, co nasze doświadczenia sugerują, to fakt, że to właśnie aktywność w ciągu całego życia ma większy efekt niż bycie aktywnym poznawczo jedynie w starszym wieku, mówi jedna z badaczek, pani Susan Landau, również z University of California, Berkeley.

Aczkolwiek, badacze mówią, iż nie ma skutków ubocznych stymulowania mózgowego w życiu późniejszym. Naukowcy odnotowują jeszcze, że powstwanie złogów amyloidowych może odbywać się również pod wpływem genów oraz starzenia – jedna trzecia ludzi w wieku 60 lat i więcej ma jakieś złogi amyloidowe w mózgach – ale to, ile czytamy i piszemy, to zależy tylko i wyłącznie od nas. Na to mamy wpływ, więc może warto korzystać, póki jeszcze jest czas.