W skrócie: chmury tracą wysokość od 10 lat

Satelita Terra ma na swoim pokladzie narzędzie mierzące chmury naszej planety, i to już od dziesięciolecia. Okazuje się teraz, dzięki dokonanym pomiarom, że średnia wysokość chmur miała się zmniejszyć o 30 – 40 metrów, w następstwie stopniowego zanikania chmur na dużych wysokościach.

Dobra nowina: zjawisko to może spowalniać ocieplenie klimatyczne.

Satelita Terra został wystrzelony przez amerykańską akademię badań kosmicznych NASA w dniu 18 grudnia 1999 roku. Na swoim pokładzie ma całą serię instrumentów pozwalających badać interakcje między środowiskie ziemskim, oceanami oraz atmosferą.

Jedno z tych urządzeń, czyli MISR (Multi-angle Imaging SpectroRadiometer), mierzy intensywność radiacji słonecznych odbitych przez Ziemię. Urządzenie to pozwala przede wszystkim scharakteryzować chmury w trzech wymiarach.

Roger Davies i Matthew Molloy z uniwersytetu w Auckland w Nowej Zelandii posłużyli się tym urządzeniem, aby zmierzyć wysokość chmur nad całością naszej Planety w czasie całej dekady. Generalnie, objętość chmur zmniejszyła się około o 1% między marcem 2000 roku oraz lutym 2010 roku, co jest wartością, która prezentuje różnicę w przybliżeniu 30 metrów – 40 metrów. A to ma przekładać się na zmniejszenie liczby chmur na większych wysokościach.

Mechanizmy, które tutaj wchodzą w grę, nie są jeszcze znane. Ale naukowy artykuł na ten temat ukazał się w przeglądzie specjalistycznym Geophysical Research Letters.

Dane zebrane przez słynny Multi-angle Imaging SpectroRadiometer nie mają znanego odpowiednika. Badacze z Nowej Zelandii mają teraz nadzieję, iż zostaną one zintegrowane do modeli informatycznych, którymi naukowcy posługują się aktualnie, aby przewidzeć ewolucję klimatu w przyszłości.

Jak stwierdzają Roger Davies i Matthew Molloy, zmniejszenie wysokości chmur może za jakiś czas skutkować spowolnieniem ocieplenia klimatycznego, a więc ograniczeniem wzrostu temperatur.

Obserwacja tych parametrów powinna więc iść swoją drogą przez dłuższy okres czasu, przynajmniej do końca tego dziesięciolecia, jak  sugerują Roger Davies i Matthew Molloy. Celem tych obserwacji ma być potwierdzenie, bądź zaprzeczenie stwierdzonym tendencjom.