Warto wracać do mamy i taty?

Choć wielu młodych może oblecieć strach, to jednak powrót do domu po utracie pracy, tam gdzie jest mama i tata, może być większą korzyścią niż im się wydaje. Badanie opublikowane w Journal of Political Economy zauważa, że powrót do gniazda rodzinnego będzie wartościowym zabezpieczeniem w warunkach trudnego rynku pracy, służąc jako krótkoterminowe bezpieczne schronienie i zabezpieczając oszczędności przed szybkim topnieniem z powodu braku pracy.

Jest to rozsądne, że ludzie intuicyjnie wracają do domu po szoku związanym z utratą pracy, powiedział Greg Kaplan, profesor ekonomii na Uniwersytecie w Pensylwanii, autor badania. Mieliśmy wiele niepotwierdzonych dowodów na to podczas ostatniej recesji, ale niewiele było sprawdzonych informacji o tym, jak powszechne jest to zjawisko lub jakie mogą być tego skutki. Badanie pokazuje, że opcja powrotu do domu jest bardzo ważna.

Kaplan wykorzystał informacje o prawie 1500 mężczyznach urodzonych w latach 1980-84. Sprawdzano stan zatrudnienia i sposób życia w każdym miesiącu wśród mężczyzn w wieku od  20 do 30 lat.

Do 23 roku życia, prawie 40 procent mężczyzn wróciło do domu na co najmniej miesiąc. Prawdopodobieństwo powrotu do domu w ciągu kolejnych trzech miesięcy było o 63 procent większe u mężczyzn, którzy stracili pracę niż u tych, którzy pracowali nadal.

Kaplan był zmuszony ograniczyć grupę badawczą do mężczyzn, którzy nie chodzą do szkoły, ale inne dane sugerują, że zjawisko dotyczy szerszej populacji.

Kiedy spojrzymy na cały zbiór danych, widzimy podobny wzorzec, zauważył Kaplan. Gdy wzrasta poziom bezrobocia, wzrasta również stopień współdzielenia mieszkań.

Dane pokazują istotną, długoterminową tendencję przenoszenia się do domu rodzinnego po utracie pracy. Weźmy dla przykładu przeciętną osobę z grupy Kaplana, która traci pracę w wieku 20 lat. Ludzie w takiej sytuacji mają zarobki w wieku 26 lat niższe o 25 procent niż ktoś, kto nie stracił pracy.

Jednakże taki późniejszy skutek dotyczy niemal wyłącznie młodych, którzy nie mieszkają z rodzicami i nie wracają do domu po utracie pracy. Ci, którzy po stracie pracy wrócili do domu, mają stosunkowo takie same zarobki w późniejszych latach jak ludzie, którzy nigdy pracy nie stracili.

Dlaczego życie z mamą i tatą zabezpiecza przed negatywnym wpływem na późniejsze zarobki? Kaplan uważa, że osoby mieszkające w domu bywają bardziej wybredne przy poszukiwaniu nowej pracy. Mają możliwość oczekiwania na pracę, która oferuje lepszy potencjał zarobkowy.

Praca z lepszymi perspektywami awansu może być trudniejsza do znalezienia, powiedział Kaplan. Często wiąże się z niskimi zarobkami na początku, ale podwyżkami w przyszłości, jak np. odbycie stażu. Jeśli mieszkasz w domu, masz możliwość czekania na tę lepszą szansę.

Ale jeśli żyjesz na własną rękę i trzeba płacić czynsz, potrzebujesz znaleźć płatną pracę, i to szybko. Łatwiejsze do znalezienia zajęcia, np. w branży spożywczej lub przy prostych pracach, nie są dobrze płatne i nie można spodziewać się wielkich podwyżek. W rezultacie osoby, które są zmuszone do podjęcia tych prac, będą miały perspektywę niższych zarobków w porównaniu do tych, którzy mogą mieszkać w domu i czekać.

Aby sprawdzić te wnioski, Kaplan wykorzystał swoje dane do zbudowania modelu teoretycznego, który symuluje dokonywanie wyboru na rynku pracy.

Na modelu tym mogę robić alternatywne eksperymenty, powiedział.

Wykorzystując swoje dane, Kaplan sprawdził jak 23-latek może oceniać oferty pracy w warunkach, gdzie opcja powrotu do domu istnieje lub nie. Stworzył on dwa rodzaje hipotetycznych miejsc pracy – "bezpieczne" miejsca pracy, które dostępne są częściej, ale mają niższy potencjał przyszłych zarobków, oraz "ryzykowne" miejsca pracy, które są rzadsze, ale oferują wyższe zarobki w przyszłości.

Model pokazał, że byłoby ok. 15% mniej młodych ludzi podejmujących „ryzykowną” pracę z lepszymi perspektywami, jeśli niemożliwa jest opcja przeniesienia do domu, a co za tym idzie, obniżenie dochodów w dłuższym okresie.

Model potwierdza długoterminową utratę dochodów w realnym świecie i daje dowody, że wzorzec zachowania jest związany z wymuszonym wyborem pracy przez tych, którzy nie mogą powrócić do domu rodzinnego.