Witamina P uleczy uszkodzone neurony motoryczne?

Naukowcy niemieccy z Ruhr-Universitat Bochum postanowili zgłębić kwestię ochrony neuronów motorycznych przed obumieraniem. Swoje prace przedstawili w Molecular and Cellular Neuroscience. Okazuje się, że molekuła znana jako witamina P (7,8-dihydroksyflawon), przyczyniła się do przeżycia tych neuronów – które odpowiadają za kontrolę ruchów – w hodowli laboratoryjnej.

Jak wyjaśniają badacze, witamina P przesyła sygnał przeżycia inną ścieżką niż BDNF (ang. Brain Derived Neutotrophic Factor, neurotropowy czynnik pochodzenia mózgowego), który wcześniej był uważany za możliwą terapię chorób neuronów motorycznych i urazów rdzenia kręgowego.

- BDNF ma swoje ograniczenia i wykazał się umiarkowaną skutecznością w badaniach na ludziach. Co więcej, ma także częściowo negatywne działanie – mówi prof. Stefan Wiese z RUB. – Dlatego poszukujemy nowych terapii przeciwko chorobom neurodegeneracyjnym, takim jak stwardnienie zanikowe boczne.

Wcześniej, naukowcy zastanawiali się, czy witamina P jest analogiczna do BDNF i czy działają w ten sam sposób. Teorię tę podważył zespół dr Teresy Tsai i prof. Stefana Wiese z RUB.

Co prawda, obydwie te substancje zapewniły przeżycie neuronów motorycznych w kulturach laboratoryjnych, oraz pobudziły wzrost nowych, ale aktywują zupełnie inne procesy na poziomie protein.

BDNF aktywuje dwie proteinowe ścieżki sygnalizujące – ścieżkę kinazy MAP i PI3K/AKT. Witamina P aktywuje jedynie tę drugą.

Badacze zastrzegają jednocześnie: witamina P działa pozytywnie jedynie w bardzo małych dawkach.

Prof. Wiese konkluduje: - Rezultaty te pokazują, jak ważne jest właściwe określenie dawki. Nadmiar witaminy P redukuje efekt przeżycia neuronów, a tego nie chcemy. Powyżej pewnego poziomu w ogóle nie ma pozytywnego działania. Mamy jednak nadzieję, że molekuła ta ma mniej skutków ubocznych niż BDNF, ponieważ może ona przenikać przez barierę krew-mózg, a tym samym nie ma potrzeby wprowadzania jej do płynu mózgowo-rdzeniowego, jak to jest w przypadku BDNF.