Zaburzenia snu mogą zwiększyć ryzyko cukrzycy

Zespół naukowców francusko-brytyjskich odkrył odpowiedzialność za cukrzycę nowego genu. Chodzi tutaj o rozwój cukrzycy typu 2. A gen ten ma odgrywać kluczową rolę w regulowaniu naszego zegara biologicznego.

Ponad 300 000 000 ludzi na świecie ma cierpieć w tym momencie na cukrzycę typu 2. Choroba ta jest również nazywana cukrzycą insulinoodporną. Objawia się ona w momencie, kiedy w organizmie pojawia się odporność na insulinę, czyli na hormon, który generalnie służy do regulowania poziomu cukru we krwi. Glikemia jest więc regularnie zbyt wysoka, co jest niebezpieczne dla organizmu.

W przeciwieństwie do cukrzycy typu 1, ta postać choroby pojawia się u ludzi dorosłych, po czterdziestym roku życia, ale sprzyja jej wiele czynników, a przede wszystkim otyłość. Jednakże, pewny jest również inny czynnik ryzyka, na którym badacze ostatnio skupili swoją uwagę. I chodzi tutaj zaburzenia snu.

W rzeczywistości, od wielu już lat naukowcy twierdzą, że zły sen zwiększa zagrożenie cukrzycą. Ale, dlaczego tak się dzieje, tego właściwie badacze jeszcze nie wyjaśnili. Ale dziś, przynajmniej jakaś część tajemnicy przestała być tajemnicą.

Albowiem, badania brytyjskich i francuskich naukowców pokazały, że pewien gen, kluczowy i nazwany MT2, jest odpowiedzialny za synchronizację naszego zegara biologicznego. Gen ten w rzeczywistości koduje receptor hormonu nazywanego melatoniną.

Melatonina jest produkowana przez gruczoł szyszynki w mózgu. Melatonina jest nazywana również hormonem snu i odgrywa rolę „strażnika” zegara biologicznego, który synchronizuje z zapadaniem nocy, jak wyjaśnia profesor Philippe Froguel, kierujący tymi badaniami.

Aby dotrzeć do takich wniosków, badacze przeprowadzili sekwencjonowanie genu MT2 u 7 600 diabetyków oraz ludzi zdrowych. W ten sposób, udało im się zidentyfikować 40 rzadkich mutacji, które modyfikują strukturę proteinową receptorów melatoniny, które znajdujemy w trzustce i w mózgu.

Pośród tych mutacji, czternaście sprawia, że receptor nie funkcjonuje. Nosiciele tych mutacji, które sprawiają, że są oni niewrażliwi na melatoninę, są zagrożeni zachorowaniem na cukrzycę blisko siedem razy bardziej niż pozostali, stwierdza profesor Philippe Froguel.

Nowy trop w leczeniu cukrzycy?

Jednakże, ten czynnik genetyczny dotyczy jedynie niewielkiej liczby z tysięcy chorych. Jedynie jeden bądź dwa procent chorych na cukrzycę typu 2 ma być nosicielami tej mutacji genetycznej, jak wyjaśniają badacze.

Przypomnijmy jeszcze, że cukrzyca ma wiele różnych przyczyn genetycznych. Aczkolwiek, odkrycie omawiane tutaj, które zostało opublikowane w przeglądzie naukowym Nature Genetics, otwierają nową drogę w kierunku nowych, potencjalnych terapii cukrzycy typu 2.

Zamiast używać melatoniny, którą posługujemy się przeciwko zaburzeniom snu (na przykład, jet-lag), możemy przetestować lekarstwa, które aktywują wadliwe receptory, tak jak niektóre leki, używane już teraz przeciwko sezonowej depresji zimowej, wyjaśnia profesor Philippe Froguel.

Aczkolwiek, tego typu antydepresanty wymagają zażywania z wielką dawką ostrożności.