Zaburzenia świadomości: w jaki sposób lekarze powinni reagować w zakresie nowych interwencji terapeutycznych?

Nowe narzędzia potwierdziły wysoki wskaźnik błędnej diagnozy u pacjentów z przewlekłymi zaburzeniami świadomości, takimi jak stan wegetatywny. Coraz więcej rodzin pacjentów chce korzystać z nowych technik diagnostyki, rokowania i leczenia. Międzynarodowy zespół naukowców, w tym dr Eric Racine, naukowiec z IRCM, przeanalizował kliniczne, społeczne i etyczne problemy, które wiążą się z pacjentem w stanie nieświadomości.

Ich artykuł został opublikowany w sierpniowym numerze Lancet Neurology, znanym czasopiśmie poświęconym neurologii klinicznej.

Pacjenci z zaburzeniami świadomości byli tradycyjnie traktowani jako, z założenia, nieświadomi, ale wnioski z ostatnich badań klinicznych wykazały zdumiewające przypadki klinicznej świadomości, pomimo ograniczenia reakcji na bodźce, wyjaśnia dr Racine.

Poważne uszkodzenia mózgu mogą pozostawić chorych z przewlekłymi zaburzeniami świadomości i hamować ich przytomność.

Pacjenci cierpią więc na upośledzenie umysłowe funkcji poznawczych i pozostają w pełnej zależności od innych, we wszystkich czynnościach życia codziennego, nie mając żadnych - lub bardzo ograniczone - środki komunikowania swoich myśli i oczekiwań, w zależności od ich stanu.

Nawet przy starannej ocenie neurologicznej tego typu zaburzeń, pewne oznaki świadomości mogą umknąć lekarzowi, ponieważ diagnoza kliniczna opiera się na obserwacji objawów ruchowych świadomości, które mogą być bardzo subtelne i zmieniać się w czasie.

Nowe technologie mogą teraz zmierzyć funkcjonowanie mózgu, zarówno w stanach spoczynku jak i w odpowiadaniu na proste pytania.

W rezultacie, diagnostyczne klasyfikacje zostały zmienione i nasza wiedza jest coraz większa. Niedawno przedstawione zostały efekty leczenia, które  poprawia reakcje pacjenta.

Medyczna decyzja o wstrzymaniu lub kontynuowaniu rehabilitacji, albo przeniesieniu pacjenta do długoterminowego zakładu opieki, może być trudna dla rodziny, ale jedną z najtrudniejszych decyzji, podejmowaną przez członków rodziny, pozostaje kontynuowanie terapii podtrzymującej życie lub przerwanie jej, mówi dr Racine.

Relacje w mediach o zaburzeniach świadomości spowodowały wzrost informacji na ten temat, który staje się coraz bardziej przystępny dla odbiorców.

Lekarze, tacy jak neurolodzy, specjaliści rehabilitacji, lekarze rodzinni i pielęgniarki, muszą odpowiadać na coraz więcej wniosków od członków rodzin pacjentów, dotyczących nowych procedur diagnostycznych i terapeutycznych.

Lekarze muszą więc być przygotowani do dyskusji na temat zaburzenia świadomości, kierując się etyczną wrażliwością, zwłaszcza że nowe procedury są jeszcze badane, dodaje dr Racine.