Zmarły zdobywca Nobla w dziedzinie medycyny zachowuje nagrodę

Kanadyjczyk Ralph Steinman, zmarły w wieku 68 lat, był jednym z trzech badaczy, którzy otworzyli sekretne drzwi do układu immunitarnego naszego ciała. Udowodnił on znaczenie swojego odkrycia, na miarę Nobla, w najbardziej osobisty sposób, posługując się swoimi własnymi badaniam w walce z rakiem trzustki, który w końcu go zabił, zaledwie kilka dni przed ogłoszeniem decyzji komitetu noblowskiego.

W przyszłości, wiele milionów ludzi na całym świecie skorzysta z prac kanadyjskiego naukowca oraz jego kolegów, którzy skupili się nad wysoce kompleksowym odpornościowym układem organizmu.

Nowatorska terapia

Kanadyjczyk Ralph Steinman leczył sam siebie, stosując przełomową terapię opartą na jego własnych poszukiwaniach na temat układu odpornościowego. Zmarł on 29 września 2011 roku, po czteroletniej walce z rakiem trzustki. Jego koledzy z Rockefeller University, gdzie naukowiec ten pracował, nazywają to “słodko-gorzkim” zaszczytem.

Komitet noblowski nie był świadom śmierci laureata i początkowo nie było jasne, czy werdykt nie zostanie zmieniony, ponieważ regulamin nie pozwala na przyznawanie pośmiertnych nagród. Ale, w końcu, Fundacja Nobla uznała, iż decyzja o przyznaniu Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny 2011 pozostanie niezmieniona, mimo śmierci laureata.

To, co się zdarzyło, nie ma precedensu w historii Nagród Nobla, stwierdziła komisja. Dla członka komisji noblowskiej, Gorana Hanssona, śmierć Steinmana była niewiarygodnie smutną nowiną.

Pośmiertny Nobel

Według regulaminu Nobel Fundation, nie można przyznać nagrody zmarłej osobie. Jednakże, statut precyzuje, iż jeśli danej osobie przyznano nagrodę, a następnie osoba ta zmarła, zanim nagrodę otrzymała, decyzja może pozostać w mocy.

Noblowski regulamin nie pozwala więc na przyznawanie pośmiertnych nagród, chyba że laureat umiera po ogłoszeniu, ale przed ceremonią rozdania nagród w dniu 10 grudnia. Tak się zdarzyło w 1996 roku w przypadku zwycięzcy w dziedzinie ekonomii, Williama Vickreya, który zmarł kilka dni po ogłoszeniu decyzji.

Zanim regulamin się zmienił, w 1974 roku, przyznano pośmiertnie dwie Nagrody Nobla. W 1961 roku, generalny sekretarz Organizacji Narodów Zjednoczonych, Dag Hammarskjold, dostał Pokojową Nagrodę Nobla, niecały miesiąc po tym, jak zginął w katastrofie samolotowej, kiedy leciał z pokojową misją do Kongo.

Z kolei, szewdzki poeta Erik Axel Karlfeldt wygrał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury w 1931 roku, mimo że zmarł w marcu tego samego roku.

Kanadyjczyk Ralph Steinman dzieli nagrodę z dwoma innymi naukowcami: Bruce Beutler (Stany Zjednoczone) oraz Jules Hoffmann (Francja).

Bruce Beutler (53 lata), pracuje w Scripps Research Institute w La Jolla, w Kalifornii. Urodzony w Luksemburgu Jules Hoffmann (70 lat), większość swoich prac prowadzi w Strasburgu. Podzielą się nagrodą w wysokości 10 000 000 szwedzkich koron (1460 000 dolarów). Reszta powinna iść do Steinmana. Z powodu jednak niezwykłych okoliczności, pojawiły się pewne wątpliwości. 

Ulepszone szczepionki

Prace trzech naukowców krążyły wokół wynalezienia lepszych szczepionek przeciwko chorobom zakaźnym, a także wokół nowych strategii walki z rakiem. Poszukiwania te pozwoliły na położenie podwalin pod nową falę „terapeutycznych szczepionek", które stymulują układ odpornościowy tak, iż atakuje on nowotwory.

Sprawili oni, iż jest możliwe opracowanie nowych metod prewencji i leczenia chorób, stwierdziła komisja noblowska.

Jak mówi doctor Vinay Kumar, rzecznik wydziału patologii University of Chicago, odkrycia trzech badaczy będą miały wielki wpływ na medycynę. Odkrycia ich są bowiem intelektualnym podstawą tego, w jaki sposób stworzyć dobrą szczepionkę.