Znaczki do śledzenia rozprzestrzeniania się epidemii

W godzinie, kiedy epizody epidemii się namnażają, został opracowany model badań nad rozprzestrzenianiem się chorób, a to dzięki znaczkom pozwalajacym zebrać dane na temat kontaktów między 500 osobami przy okazji kongresu naukowego. Rezultaty tego doświadczenia zostały opublikowane 11 lipca 2011 roku w BMC Medicine.

To właśnie zespół francusko-włoski, obejmujący przede wszystkim naukowców z CNRS, z INSERM, z Uniwersytetu Claude Bernard Lyon 1 oraz z Uniwersyteckiego Centrum Szpitalnego w Lyonie, przyczynił się do tego wielkiego testu, zrealizowanego na 500 osobach w trakcie kongresu naukowego.

Cel? Uzyskać wiedzę na temat sposobu przenoszenia się danej epidemii, a to dzięki znaczkom pozwalającym zebrać informacje na temat ruchów oraz interakcji między wszystkimi uczestnikami.

Nieprecyzyjny model

Aż do tej pory, dane na temat mechaniki, która zarządzała kontaktami, nie były w rzeczywistości zbyt precyzjne. Hipoteza aktualna zakladała, że w danej grupie każda jednostka może być skonfrontowana z drugą, według średniego oszacowania częstotliwości oraz długości kontaktu.

Ale w epidemiologii, unikatowy kontakt trwający jedną minutę nie ma takiego samego wpływu co kontakt powtarzający się albo dłuższy. W konsekwencji, prawododobieństwo infekcji określone przez poprzednią hipotezę nie było reprezentatywne dla ryzyka zakażenia. Stąd więc konieczność przeprowadzenia nowych prac.

Dlatego też, zasadą omawianego eksperymentu była możliwość dysponowania interesującymi danymi dla symulacji rozprzestrzeniania się ryzyka infekcji na łonie danej populacji, co miało na celu zoptymalizowanie odpowiedzi w obliczu ekspansji epidemii.

Aby tego dokonać, uczestnicy zaakceptowali noszenie odznaki RFID (identyfikacja przez radioczęstotliwość), która jest zdolna do wykrywania każdego momentu, gdzie dwie jednostki są blisko i stoją naprzeciw siebie.

Urządzenia komunikowały się więc między sobą dzięki emisji fal o bardzo niskiej intensywności (1000 razy mniejszej niż telefon komórkowy), na dystans zawarty między 1 a 2 metrami, wyjaśnia strona techno-science.

Obiecujące odkrycia przyszłościowe

Zbiórki danych następnie dokonuje komputer. Dlatego też, badacze mogli opracować model dynamiki tych kontaktów.

Dzisiaj, zespół jest więc dziś w stanie mówić precyzyjnie na temat interakcji, które zaszły między jednostkami, w zależności od danych na temat czasu, takich jak długość trwania oraz częstotliwość.

Ale badania nie zatrzymują się na tym, ponieważ kolejnym etapem jest przestudiowanie kontaktów między uczniami na łonie szkoły, co pozwoli dopracować model określony tutaj.