Życie po zawale serca

Zawał serca może nadzwyczaj negatywnie się odbić na zdrowiu psychicznym i fizycznym człowieka. Pacjent po zawale zaczyna mieć myśli o tym, czy będzie jeszcze w stanie normalnie funkcjonować. Jest to jak najbardziej możliwe, trzeba jedynie zmienić niektóre nawyki życiowe.

Człowiek po zawale zobowiązany jest do systematycznego przyjmowania leków oraz częstych wizyt lekarskich. Największą bolączką takiego pacjenta jest strach przed nawrotem. Dlatego tak istotne jest, żeby ten lęk umieć przezwyciężyć, żyć i funkcjonować z dala od stresu. Ponadto dalsze życie wiąże z aktywnym trybem życia, uprawiając sport i seks, a dodatkowo kontrolować swój stan zdrowia i stosować się do odpowiedniej diety. Każdy pacjent zmagający się z życiem pozawałowym powinien poddać się odpowiedniej rekonwalescencji – zarówno psychicznej jak i fizycznej.

Rehabilitacja kardiologiczna

Rehabilitacja kardiologiczna ma na celu przyspieszenie powrotu pacjenta do pełnej aktywności fizycznej oraz redukcję ryzyka zdarzeń sercowo–naczyniowych. Złożona jest z  trzech etapów.

Pierwszy etap rehabilitacji kardiologicznej dotyczy działań dążących do sukcesywnego uruchomienia pacjenta, pomocy psychicznej oraz ocenę stanu klinicznego. Etap ten trwa od kilku do kilkunastu dni w zależności od stanu chorego. Pacjent wykonuje ćwiczenia oddechowe, rozluźniające, ćwiczenia kończyn oraz spacery i wchodzenie po spodach. Pierwszy etap rehabilitacji odbywa się w szpitalu.

Drugi etap ma na celu działać zapobiegawczo przeciwko ewentualnemu nawrotowi oraz niepełnosprawności, która może wyniknąć z przebytej choroby. Ten etap rehabilitacji trwa zazwyczaj od 4 do 12 tygodni i przeprowadzany jest stacjonarnie lub ambulatoryjnie. Pacjent poddawany jest indywidualnemu treningowi wytrzymałościowym oraz ćwiczeniom ogólnorozwojowym. Intensywność wykonywanych ćwiczeń zależna jest od stanu klinicznego badanego podczas etapu pierwszego.

Trzeci etap rehabilitacji kardiologicznej jest okresem trwającym do końca życia chorego. Dalsze życie chorego po zawale mięśnia sercowego będzie wiązało się ze wzmożoną aktywnością fizyczną oraz wykonywaniem ćwiczeń wedle upodobań chorego.

Rehabilitacja psychiczna

Wyzbycie się strachu i lęku przed dalszym życiem po zawale jest najistotniejsza kwestią w kontekście powrotu do normalnego życia. W tym celu to nie konsultacja z lekarzem jest najefektywniejsza, lecz wsparcie ze strony rodziny i przyjaciół, którzy będą w stanie obudzić w chorym dobre samopoczucie. Szczera rozmowa i nieustanne wsparcie są najlepszym lekiem na odzyskanie wiary w siebie oraz we własne możliwości. Nawet osoby po zawale serca mają przed sobą wiele perspektyw, dlatego nie można doprowadzić do zamknięcia przed sobą żadnej z furtek życiowych.

Regularne przyjmowanie leków

W leczeniu farmakologicznym należy ściśle przestrzegać wyznaczonych przez specjalistę pór przyjmowania leków. Leki kardiologiczne zazwyczaj przyjmowane są po jedzeniu, ponieważ w tym czasie nie obciążają błony śluzowej żołądka. Jeśli po zażyciu leków odczuwamy jakieś skutki uboczne np. puchnięcie nóg, nie można samodzielnie przerwać leczenia, tylko jak najszybciej skonsultować się z lekarzem.

Przestrzeganie diety

Dieta chorego po zawale mięśnia sercowego powinna być bogata w witaminy (przede wszystkim beta-karoten, C,E, B) oraz w minerały tj. selen, cynk, potas i nienasycone kwasy tłuszczowe. Substancje odżywcze, których należy unikać to w szczególności tłuszcze zwierzęce. Poza tym dieta nie jest jakoś ściśle określona, należy jedynie pamiętać żeby produkty spożywać z umiarem i w granicach rozsądku. Nierozsądne i nadmierne jedzenie może zakończyć się nawrotem choroby.

Autor : Grzegorz Kozłowski