Jak poznać, że dziecko coś bierze?

[DtB]

Witajcie wszysy! Ostatnio zauważyłem, że mój starszy syn, który ma 14 lat, dziwnie się zachowuje. Tzn, wiadomo, jest to okres, kiedy dzieciakom szaleją hormony i wogóle, grupy równieśnize i tak dalej. Ale to jest coś, co wykracza dużo dalej poza dorastanie. CZaem jak wraca niby od kolegi do domu, to albo w stanie wskazującym na głęboki smutek, czy nawet można by powiedzieć, że depresji, a niekiedy euforycznie wesoły. Bywa tak, że może mu się zupełnie nagle zmienić nastrój kilka razy w ciągu jednej godziny. Jak kiedyś jadaliśmy wspólnie posiłki, tak teraz woli się oddalić do swojego pokoju z talerzem, na nic prośby i groźby. Przeszło mi w końcu przez myśl, że może on coś po prostu bierze? Żonie jeszcze tego nie mówiłem, bo boję się, że się zdenerwuje (a ona ma wystarczająco stresów w domu). Nie chcę mu robić rewizji, czy coś, ale po prostu martwię się o młodego.

[Haemowka]

Wiesz, taka rewizja to nic złego, tym bardziej, jak masz podejrzenie, że dzieciak coś bierze. Ja osobiście bym się nie hamowała, gdybym widział, że któreś z moich dzieci zachowuje się zupełnie inaczej, jak do tej pory. W końcu chodzi o jego zdrowie i bezpieczeństwo, a tu granicę jego prywatności po prostu trzeba przekroczyć, bo jeśli bierze cokolwiek, to jeszcze można uratować jego zdrowi i zycie.

[arturia]

Daj spokój, a co z prawem do prywatności? Lepiej dzieciaka po prostu wziąć któregoś dnia na rozmowę, a nie przetrząsać mu pokój. Jeszcze może w tajemnicy, co? Jeśli już, to po prostu mu zasygnalizować, że chciałbyś sprawdzić jego rzeczy i wtedy dopieromożnaby było zobaczyć, czy ma coś do ukrycia. Takie jest przynajmniej moje zdanie.

[bingoboy]

Skupiliśmy się na prywatności dzieciaka, a tutaj trzeba po prostu działać. Wskazałeś objawy, które mogą się okazać efektem brania narkotyków, albo dopalaczy. Ani jedna, ani druga opcja nie jest „dobra”, ale dopalacze wydają mi się być bardziej niebezpieczne, bo lekarze do tej pory nie mają skutecznej metody oczyszczania organizmu z nich. Rzecz w tym, że dopalacze najczęściej sa mieszankami różnych środków chemicznych, które sa dla nas wysoce toksyczne. A zauważyłeś jakieś inne objawy? Patrzyłeś może, jak reaguje na światło, czy jego źrenice się zmniejszają? Ma jakieś napady agresji, albo generalnie niekontrolowane ruchy?

[DtB]

NIe. nie zwracałem uwagi na to, jak wyglądają jego oczy, mam rzadko okazję teraz w nie spojrzeć, bo raz, że ja dłużej pracuję, dwa, że on też się zaszywa w swoim pokoju. zeczywiście miewa napady gniewu, ostatnio niemal znizszczył jedną szafkę, ale tłumaczył to tym, że w szkole miał nerwową sytuację. Sam bywam nerwus, więc nie zdziwiło mnie to, że chłopak ma temperament po mnie. NIe powiązałem jedneo z drugim. Też miewa jakieś tiki, ale też nie skleiłem tego z możliwością zażywania czegoś. Niedawno też nie poszedł do skzoły, bo miał wysoką temperaturę, nie wiem, czy to też jest objaw zażywania tego świństwa. Tak czy inaczej… Teraz wszystko nabiera sensu… Tylko czemu miałby zacząć to robić? Zawsze z niego był dobry dzieciak..

[bingoboy]

z [zakaz zamieszczania linków na forum]
Jest wiele powodów, dla których dzieciaki zaczynają brać środki psychoaktywne. Nie tylko głupota, ale i chęć zaakceptowania przez środowisko, może też nie radzi sobie w szkole. Sam też mówisz, że więcej pracujesz, dzieciak może tego nie rozumieć (trochę inaczej postrzega świat, niż my), mógł się poczuć jakoś odepchnięty, czy porzucony. I wiem doskonale, że pracujesz więcej, by między innymi i on miał lepsze życie, ale kasa mu rozmowy z ojcem, czy matką nie zastąpi. A on po prostu potrzebował jakiegoś ukojenia problemów, a że niestety dopalacze są łatwo dostępne..

[DtB]

Może rzeczywiście za mało czasu im poświęcay… na pewno czeka nas długa rozmowa, być możei rewizja w pokoju. A ta strona, co ją podałeś, co to za strona?

[Łobuz]

DtB jeśli zauważyłeś u syna więcej niepokojących objawów, to chyba czas najwyższy na rozmowę. Szczerą - najlepiej. Wyłóż kawę na ławę, co konkretnie Cię zastanawia, jak tutaj nam to opisałeś. Zaznacz, że wcześniej tego nie było. Niech wyjaśnia. Może warto przedstawić mu też propozycję badań krwi pod kątem narkotyków, czy dopalaczy. O ile on nie ma sobie nic do zarzucenia - takie badania nie powinny być dla niego problemem.

Obserwuj syna uważnie podczas całej tej rozmowy. Zwracaj uwagę na mimikę twarzy, na jego reakcje, na to, które informacje, które najbardziej go poruszają. O tych obserwacjach też warto od razu rozmawiać - niech ma świadomość, że są dla Ciebie widoczne.

Zakomunikuj mu, że jesteś na tyle zaniepokojony, że nie skończy się to na zwykłym "spławianiu", czy mydleniu Twoich oczu, że możliwe, że to nie jest ostatnia rozmowa na ten temat, bo stawka jest najwyższa z możliwych - on sam jako Twoje dziecko.

I jeśli rzeczywiście jest coś na rzeczy - nie nastawiaj się na szybkie rezultaty. Możliwe, że Twoja cierpliwość zostanie wystawiona wiele razy na próbę, że będziesz musiał robić wiele podejść, aby odkryć, co się dzieje, że młody będzie kręcił, ściemniał, kombinował. Możliwe, że będzie się zwyczajnie Ciebie bał. Życzę wytrwałości, to nie są łatwe sprawy...

Ja też mam dwóch synków - na razie malutkich. Wszystko przede mną...
_________________

[bingoboy]

Na pewno nie będzie to łatwa rozmowa. A strona prowadzi do portalu Ośrodka Terapii Uzależnień OAZA. To profesjonalny ośrodek, w którym zarówno dorośli, jak i młodzi ludzie znajdowali nie raz pomoc w walce z różnymi nałogami. Tam skończył mój bratanek, który też eksperymentował z dopalaczami. Brat też należał do spracowanych ludzi, jednak kiedy młody tam trafił, zmienił zupełnie swoje priorytety zycioe. Dobrze, że tam działają profesjonaliści, to wiedzieli jak się nim zająć. Zacznij działać już teraz, to jest szansa, że nie będziesz go musiał posyłac do żadnego ośrodka.