Anoreksja - jak pomóc chorej osobie?

[kasia785]

mam nadzieje że samo przyznanie sie do choroby to duży krok w kierunku całkowitego wyzdrowienia tylko co ja mam robić dalej ??????????

[myszunia]

powiedz o tym komuś zaufanemu, idź do psychologa

[welcia_2]

hej! ja mam 176 cm wzrostu i waze 49kg. nie jestem chora, wrecz przeciwnie nie odmawiam sobie niczego. Od dziecka byłam szczupłą i wysokadziewczynka, wszyscy mi mowili ze jestem prawdziwa modelka ale jak tak sie nie czuje. Wysylalam zgloszeniado roznych agencji modelek i?? odpowiedz mi przysłali musze poprawic sobie twarz, a chodzi o moja szczeke, mam troszke krzywą, choc chodze w aparacie stałym i tego tak nie widac. Dziewczyny kazdy jest inny, niemoze byc dwoch identycznych osob!!!! Kazda jest piekna, wystarczy jakis modny ciuch, makijaz i gotowe!!! Kazdy ma inny gust. jesli chcecie przytyc polecam, bo sama biore tabletki DIBENCOZIDE. przez dwa tyg. bralam, tydzien odstawilam i znow przez tydzien jadlam. a pozniej wogole odstawialam. przytylam 5kg przez 4tyg. ale niejestem odporna na stres i i tyle samo schudlam powrocilam znow do swojej wagi. Niestosowalam zadnej diety przy tych tabletkach, jadlam tak jak zawsze. Pozdrawiam!

[helloween]

[anula2008]

ja uwazam ze takiej osobie mozna pomoc bezposrednio. na pewno jest bardzo samotna i potrzebuje prawdziwego kontaktu. bo w glebi duszy kazdy kto choruje na te zaburzenia bardzo cierpi. Ja znalazlam test na zaburzenia odzywiania ------- ale na tej samej stronie jest tez maly praktyczny poradnik dla 'przyjaciela' osoby z takimi problemami. Pare skutecznych zasad, ktorych nalezy przestrzegac. Moglabys to przeslac tej rodzinie. Powodzenia!

Dodano po 5 minutach:

ja znalazlam fajny quizz psychologiczny na nowej stronce---------- i on pomogl mi zebrac sie w sobie i rozpoczac prace nad soba. Jesz nie jestem w pelni zadowolona z siebie ale juz niedlugo. Polecam gorąco, Powodzenia!

Tak trudno przeczytać regulamin który się akceptuje czy to bezmyślna klikologia?! UMIESZCZANIE LINKÓW NA FORUM JEST ZABROBIONE! LINK ZOSTAJE USUNIĘTY
mala_mi

[alex:))]

ja bym chciala wrocic do kruszynki....
Bo po przeczytaniu tego forum em mam lekki niesmak.

po co Ty tak krzyczysz??
Po pierwsze działasz bardzo impulsywnie wiec nie dziwo ze nic do Ciebie nie dociera.
PO drugie skupiłas sie na tym że Ty twierdzisz ze to choroba psych.a inny ze duszy.
I co z tego??
Po 3 co chwile piszesz zeby o tym poczytac bo nikt nic nie wie.
A TY moze wiesz?
Wiec zaczne.
Co ma wspolnego jakas gula z boku brzucha z anoreksja??
Po 2 co ma seks to tego?
Po 3 co maja dzieci do tego??
No ze wymioty spada wagi to sie zgodze.
Kazdy glupi to wie.
Podsunąc pomysły....smieszna jestes.
Em jak mozna podsunac pomysl osobie ktora dazy do SWOJEGO JEDYNEGO IDEALU???
bo dla niej to jest jest cel w zyciu i chocbys postawila armie wojska ona i tak nie zrezygnuje.
Wgl to Ty masz nieogarniete emocje.Tu mowisz o anie a zaraz potem o ludziach o innej orientacjii seksual.
To jest calkiem co innego.!
Jezu a pozatym na litosc Boska co ma urojona ciaza do ANY?
To nie jest zaden z objawow tej choroby.!!
I do ciula od kiedy seks jest od utrzymania rodziny.
Zobacz zbierajac te wszystkie bzdury i bzdurki ktore tu wypisalas nie ma zadnej logicznej info.
żadasz od innych pomocy rad potem krytykujesz sama wypisujac jakies kompletne smieci;/;/
.!!
Naucz sie samokrytyki wobec siebie potem drzyj buske na innych a jak juz wreszcie pokazesz ze masz jakies konkretne informacje o tej chorobie to ze mna porozmawiaj.
Bo tak wgl to psychologia nie jest mi obca wrecz przeciwnie znamy sie z nia bardzo dobrze.

[Malana]

Cóż... ja jestem chora. Na anoreksję i bulimię. Atakują mnie na przemian. Boję się cokolwiek wziąć do ust, bo mogę stracić nad jedzeniem kontrolę i zacząć żreć. Więc głodzę się. Nie ograniczam jedzenia ale je całkowicie odrzucam i tak od napadu obzarstwa do napadu. Mój rekord to 10 dni na wodzie, chociaż pewnie nie ma się czym chwalić.

Najgorsze w tej chorobie nie jest sama choroba, ale reakcja otoczenia. Gdy w domu zaczęto podejrzewać, że wymiotuję, nagle stałam się tą złą, a każdy brud niewiadomego pochodzenia, był przypisywany mojemu rzyganiu, jakbym miała chodzić po mieszkaniu i rzygać na lewo i prawo.
Wiele osób też podchodzi do tego jak do kaprysów nastolatki. Aż wstyd mi że jestem dorosła.Tak wstyd, że po usłyszeniu diagnozy psychiatry zamilkłam i nikt nic nie wie.
Jest mi strasznie z tym ciężko, ale boję się, że zamiast wsparcia zostałabym potępiona i próbowanoby mnie do wszystkiego zmuszać. Ludzie tego nie rozumieją. Bo jaki to problem, coś zjeść? I przez to niezrozumienie patrzą na chorych. A ja czasem nie mam sił na normalne życie. Czysto fizycznie. Muszę pilnować się by nie zemdleć, zmuszam się by doganiać zajomych gdy idą trochę szybciej. A tak aprawdę mam ochotę się rozpłakać i wykrzyczeć im wszystko, łącznie z moją złością na to, że są jacy są.