Rodzicielstwo bliskości, NVC - cz. II

anetka · Wysłany: Nie Wrz 06, 2015 9:46 pm Temat postu:

Ja nie wiem co może być z Tobą nie tak, nie wiem dlaczego masz takie poczucie że możesz moeć coś nie tak z osobowością.
Pocieszać nie ma co, mówiąc że będzie lepiej bo sama wiesz jak jest.

Ja dalej uważam że np u mnie te negatywne uczucia się kumulują j wtedy wybucham. Wtedy kiedy nie mogę ze wszystkim zdąrzyć, że chciałBym dać więcej niż mogę, że chciałabym być lepszą matką a mi nie wychodzi. Wtedy kiedy uświadamiam sobie że jednak tak nie jest - wybucham...
_________________

lizelotka · Wysłany: Pon Wrz 07, 2015 9:28 am Temat postu:

Łobuz · Wysłany: Pon Wrz 07, 2015 10:43 am Temat postu:

Dzięki.

lizelotko no właśnie w takie dni mówię głośno, że nie czuję się dobrze, że najchętniej byłabym sama, aby na nikogo nie krzyczeć, ale te moje wypowiedzi przeplatają się na zmianę z uwagami, czepialstwem, marudzeniem, robieniem niezadowolonych min księżniczki...

lizelotka · Wysłany: Wto Wrz 08, 2015 1:41 pm Temat postu:

Łobuz, no na tym to polega Smile

Podnosić się i iść dalej Smile

I najlepiej zapomnieć o tym, że kiedykolwiek będzie idealnie. Dla siebie też trzeba być troskliwym, wyrozumiałam i wybaczającym. Nie tylko dla dziecka czy męża Smile

_________________

Przyjdzie taki czas, gdy wyda Ci się, że świat jest Twój... Poczujesz wiatr... powiesz...leć wietrzyku, a on Cię poniesie

Łobuz · Wysłany: Wto Wrz 08, 2015 9:58 pm Temat postu:

Co do męża - pogadałam sobie z nim wieczorem, też zwrócił mi uwagę na parę kwestii, w sumie rację ma chłopina... Mam do popracowania nad sobą, sporo jeszcze tych rzeczy mi zostało... A co do okropnego pms (przed moim porodem sn nigdy takich nie miałam!!!!!!!) to postanowiłam jechać na melisie i najsłabszych ziołowych preparatach uspokajających nerwy - bo niestety nie daję sobie rady sama ze sobą... W szoku jestem, jaka fala agresji potrafi mnie przez 1 sekundę zalać... Sad

I nic - dosłownie nic nie mogę z tym zrobić. A jeśli najsłabsze preparaty nie pomogą - pojadę do gina, żeby coś zaradził. Skoro nie mogę sama tego zwalczyć - poszukam pomocy. Nie zgadzam się na bycie jędzą dla mojej rodziny, oni na to nie zasługują.

Z Adaśkiem też rozmawiałam.
Pokrzyczeliśmy sobie razem w poduszki. Trochę pomogło. Tylko Jasio patrzył na nas, jak na oszołomów...

_______________________________________________

Cisza w temacie...
Żadnych nowych spostrzeżeń, obserwacji, wniosków?.. Wink

Ja przeczytałam kolejne 2 książki "Wyzwoleni rodzice, wyzwolone dzieci" i "Jak mówić, aby dzieci się uczyły w domu i w szkole". Myślę sobie, że warto byłoby przeczytać coś H. Ginott'a...
_________________

lizelotka · Wysłany: Wto Lis 03, 2015 8:16 pm Temat postu:

http://www.calareszta.pl/juz-nie-pamietam/#

To żadna reklama, ani artykuł, link do wpisu na blogu. Mam nadzieję, że mogę to tu wkleić. Dla podumania, dla rozważenia o co naprawdę warto walczyć, co jest naprawdę dla nas ważne.
_________________

Przyjdzie taki czas, gdy wyda Ci się, że świat jest Twój... Poczujesz wiatr... powiesz...leć wietrzyku, a on Cię poniesie

Łobuz · Wysłany: Sob Lis 14, 2015 12:27 pm Temat postu:

Poczytałam.

Właśnie dlatego - aby nie musieć kiedyś smutkować, czego nie zdążyłam zrobić, bo czasu zabrakło, a co warto było - dziś cieszę się z bycia mamą małych Brzdąców!
I jak ktoś mówi "Ciężko przy dwójce maluszków, nie?" - uśmiecham się i odpowiadam "Ja jestem zadowolona. Jak dla mnie - moje dzieci mogłyby na zawsze pozostać maluszkami."

I przykre jest, jak wszędzie wokół słyszy się tylko narzekania i biadolenie... na własne dzieci!.. Wiadomo, że czasem człowiekowi trudno - ale to przecież nie jest wina jego własnych dzieci, prawda?.. I przecież w takich chwilach - kiedy trudno - można coś zrobić dla siebie, zamiast biadolić i narzekać ... na dzieci...

Ten tekst upewnia tylko w przekonaniu, że WARTO przytulać i usypiać każdego dnia, że WARTO przygotowywać smakołyki, które zajmują czas, że WARTO być z dzieckiem, a nie tylko gonić za czymś, co za jakiś czas i tak zniknie... Że najbardziej na świecie WARTO towarzyszyć dziecku w jego rozwoju, zamiast tylko odpychać je od siebie zgodnie z powszechnie panującą ideologią wychowawczą "DZIECKO POWINNO SAMO....." (i tu następuje wyliczanka niekoniecznie adekwatna do wieku dziecka...)

Dlaczego nie spotkałam jeszcze ani jednej mamy, która uważałaby podobnie?.. Dlaczego natomiast wszędzie wokół pełno mam, które mają dzieci jakby... za karę?.. Dlaczego słyszę ostrzegawczo od niektórych z nich: "Baw się baw z dziećmi, a kiedyś nie będziesz miała w ogóle spokoju ani czasu dla siebie!"
_________________