Rodzicielstwo bliskości, NVC - sposób na wychowanie

[mamaM]

Lizelotka dzięki. Tak właśnie czułam w głębi serca,ale niestety brakuje mi pewności siebie,żeby się postawić i przedstawić jasno sprawę. A cierpi na tym moje dziecko. Ale tak właśnie zrobię. Z drugiej strony boję się trochę tego,bo jak z nią byłam to zupełnie nie słuchała co do niej mówiłam,ani pani wychowawczyni. Jak wszytkie dzieci siedziały na dywaniku albo przynajmniej stały to ona biegała po całej sali, ściagała buty,uciekała i myslała,że to zabawa. Jak jesteśmy same to mogę się z nią dogadać. A jak jest więcej osób to zupełnie nie mogę z nią złapać kontaktu. Nic do niej nie dociera. Brakuje mi pomysłów.
A co do przedszkola to rozważałam inną placówkę,ale pomyślałam sobie dokładnie to samo co napisała Łobuz, że przecież złe wspomnienia i tak wrócą, więc odkładając to dam jej tylko nadzieję,że zawsze będziemy mogły być razem w domku,a przecież tak nie będzie. Chyba, że adaptacja zakończy się totalnym fiaskiem to oczywiście będę myśleć o innym miejscu.
No niestety łatwo nie jest,bo próbowałam ją przygotować na to,że wraca do przedszkola i podjęcie tego tematu kończy się płaczem. Mówi, że będzie o mnie płakała. Dzisiaj nawet na placu zabaw jak zobaczyła dużo dzieci to pomyślała,że to przedszkole,zaczęła płakać i trzeba była szukać innego,spokojniejszego miejsca.

[lizelotka]

[mamaM]

Lizelotko dziękuję za wszelkie uwagi, są bardzo trafne. W poniedziałek zatem wielki dzień i nowy lepszy start. Czekam z nadzieją

Dodano po 45 minutach:

Mamy jeszcze problem ze spaniem. Oczywiście wiem, że te problemy wynikają pewnie z moich błędów. Moje myślenie zmieniło się diametralnie po przeczytaniu książki "W głębi kontinuum". Podsuneła mi ją koleżanka spodziewająca się dziecka w styczniu tego roku gdy byłam już na skraju wyczerpania nerwowego ibezsilności. Otóż okazało się,że rzeczy które chciałam robić i uważałam za słuszne,zostały całkowicie zagłuszone przez porady osób "życzliwych". Jednym słowem dałam sobie wejść na głowę i pozwoliłam innym decydować o moim dziecku. Żałuję tylko, że ta ksiażka wpadła w moje ręce tak późno, na pewno nie popełniłabym wielu błędów. Gdy mam kryzys często do niej wracam,ale też widziałam książki polecane przez Lizelotkę i na pewno je przeczytam. Córkę nosiłam w chuście, bo po prostu uważałam to za fajne miec ją tak blisko siebie,a spała z nami na początku właściwie cały czas,potem usypiała tylko w wózku,ale powróciła do naszego łóżka i na razie nigdzie indziej spac nie zamierza.
Uffff wreszcie dotarłam do sedna sprawy
Otóż od dłuższego czasu mamy problemy z zasypianiem. Stało się to prawdziwą zmorą,bo trwa to 1,5 godziny. Gdy w końcu uśnie,ja jestem tak poirytowana, że nie wiem co mam ze sobą zrobić,jak odreagować, na głowie praca magisterska, której nie mam kiedy pisać, bo każdy wieczór wygląda tak samo.
Usypiamy razem, ja się kładę koło niej,ona się przytula albo i nie, chwilkę opowiada o tym co się działo w ciągu dnia,a potem ja śpiewam piosenkę. Albo 10,bo co chilę córka zmienia swoje preferencje. Więc w koncu powiedziałam, że śpiewam ostatni raz, potem mówię dobranoc,jutro będziemy rozmawiały o wszytkim co będzie chciała,a teraz pora spać. Do pewnego momentu skutkowało. Teraz gdy ja przestaje śpiewać,ona gada do siebie przez około godzinę, szeptem coś tam sobie opowiada,albo bawi się rękami, nogami,czasem mnie zaczepia. Już nie wiem jak mam na to reagować,a usypianie stało się katorgą. W efekcie ja jestem wkurzona (i nieraz o tym mówie,ale działa tylko przez chilę potem gada dalej),a córeczka zasypia w nerwoej atmosferze.........

Dodano po 5 minutach:

A zapomniałam tez dodać, że cały czas chce, żeby leżała obrócona twarzą w jej stronę "Bo chce Cie widzieć" i każda moja zmiana pozycji kończy się płaczem, tłumaczenia, że jest mi tak niewygodnie i boli mnie szyja nic nie daja,bo w odpowiedzi słyszę "Nie boli Cię szyja!!!" I napięcie rośnie z minuty na minutę......

[wind_of_hope]

[mamaM]

wind no niestety pora nie ma znaczenia.... Nie zależnie czy jest to 20 czy 22 to usypia tyle samo. Dzisiaj w ogóle w dzień nie spała,bo przez to chorowanie wszytko jej sie poprzestawiało i późno wstaje, myślałam, że padnie od razu,a nie spała prawie 10 godzin a usypanie i tak trwało 30 min....
Chyba to jednak nadmiar emocji. Bo jak już wszytko się ułożyło i ładnie zasypiała, to zaczęła chodzić do przedszkola i problemy zaczęły się znowu, z podwójną siła

Dodano po 9 minutach:

A co do mówienia o sobie,to już próbowałam, po drodze do Mai przedszkola jest też inne do którego ja chodziłam. Więc jej tłumaczyłam, że ja tu chodziłam, pytała o robiłam, mówiłam, że też płakałam za mamą, że było mi smutno i tęskniłam na początku, ale potem bawiłam się z innymi dziećmi. Przyjęła to do wiadomości,ale zaraz zapytała "A ja gdzie byłam?" A to wytłumaczyć było gorzej

[wind_of_hope]

[anetka]

Mamo witamy macie jakieś rytuały wieczorne? Może trzeba wprowadzić jedną porę na kolację, bajki i spanie.
Michał najpierw idzię się kąpać, potem kolacja i dobranocka. Potem idzie na pół godzinki do moich rodziców i o 20:30 idę z nim do łóżka( jeśli zdążę Pawełka uspać) czytam mu dwie bajki, przytulamy się i do 21 śpi. I tak robię od czasu kiedy zaczął chodzić do przedszkola bo wcześniej to też była katorga, zasypiał umęczony po 22. Ale na wszystko trzeba czasu. A może popołudniu już nie powinna spać?
_________________

[mamaM]

A za ciekawości jaki test? Według mnie potrzebuje,bo inaczej to ciężko się z nia dogadać,płacze o wszystko. I po oczach widać, że jest zmęczona, ale zasnąć nie może. Ale jak już w końcu uśnie,to śpi 1,5 godz. A na koniec dnia gdy nie śpi jest strasznie umęczona, pada szybko (mówię o sytuacjach,kiedy wstaje o jednej porze i wtedy drzemka też jest zawsze o tej samej,a teraz przez choroby i siedzenie w domu wszystko się poprzestawiało...),ale za to rano wstaje w złym humorze,nawet jak śpi 12 h. Więc moim zdaniem drzemka jest jej potrzebna.
A z usypianiem były zawsze kłopoty przerywane krótkimi momentami, że było dobrze.
Anetka u nas rytuały wyglądają inaczej gdy jesteśmy same w domu, a inaczej, gdy jest tata. Mąż pracuje od rana do późnego wieczora,czasem po 4 dni z rzędu,a potem ma np. 2 dni wolnego. Majusia widzi się z nim tylko chwilkę rano, jak zbiera się do pracy (np. siedzi pod łazienką i czeka jak tata wyjdzie ). Więc jak ma wolne,to czeka jak tata wreszcie się wyśpi i się nią zajmie. Wtedy też nie może usiedzieć przy stole razem z nami,a wieczorem chce, żebyśmy obydwoje towarzyszyli jej przy kąpieli. Jeśli tak nie jest, zanim wejdzie do wanny to pare razy wybiega z łazienki żeby "tacie dać buzi". Usnąć też wtedy nie chce,bo chce tate,ale nie jest w stanie przy nim zasnąć,bo chce się z nim wygłupiać. A z samym tatą też nie zaśnie,bo wtedy woła mame i z tatą spać nie chce. Troche to skomplikowane,ale ot cały problem.

[wind_of_hope]

[mamaM]

A no to taki test mamy czasami,ale wypada negatynie
Dlatego też uważam, że jeszcze jej to jednak potrzebne